ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!.. Γράφει η Νότα Κυμοθόη

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!

 Γράφει η Νότα Κυμοθόη*
Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi
(Μαρτυρία)

Θυμάμαι!..Τις φωνές, τα συνθήματα,..τον ξεσηκωμό!..

Τις υψωμένες και σφιγμένες γροθιές!..

Τις διαδηλώσεις, τις πορείες...,

Τα τραγούδια μας!..

.-.

"Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία

κάποιοι την έγραψαν στον τοίχο με μπογιά

ήταν μια λέξη, μοναχά ελευθερία

που όμως είπαν πως την έγραψαν παιδιά..."

-.-

>.<

"Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα

μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ...

..."

(γράφτηκε για τον Ανδρέα Λεντάκη, όταν τον χτυπούσαν στην ΕΑΤ ΕΣΑ)

.....

-.-.

Θυμάμαι!..Τις φωτιές που άναβαν στις πλατείες

και οι χωροφυλάκοι μαζί με ντόπιους της περιοχής

ανάγκαζαν να κουβαλήσουν οι κάτοικοι όλα τα προοδευτικά βιβλία

και τα καίγανε!..

Θυμάμαι...

Για να γλιτώσω τα βιβλία του Ν. Καζαντζάκη

τα έντυσα απ' έξω με χαρτιά μόδας

από περιοδικά της εποχής που είχαμε στο σπίτι

και τα καταχώνιασα κάτω από το στρώμα μου!..

Έφαγα το ξύλο της χρονιάς από τη μάνα μου,

γιατί δεν μπορούσε να τα βρεί!..

Είχε τρομοκρατηθεί από την απειλή του χωροφύλακα...

Με έδειρε με τον πλάστη, που άνοιγε φύλλα για τις πίττες της!

.......................................

"ΠΑΡΑΠΟΝΟ"**, 1973

Νότα Κυμοθόη

Εμπρός απ΄τον ήλιο σκοτάδι

και μέσα στο σκοτάδι χάος.

Που να στηρίξω τα πόδια μου

για ν' αδράξω τη ζωή;

Δε γυρεύω πολυελαίους στη νύχτα

τους ουρανούς ελεύθερους ζητώ

ν' αφουγκράζομαι τον κόσμο!"

...............................................

Έσπασα τον κουμπαρά μου,

πήρα το χαρτζιλίκι μου

...κι έφυγα από το σπίτι!

Πήγα...στο σπίτι μιας θείας μου!

Ο ξάδερφός μου ήταν αριστερός

και φοιτητής τότε στη Φυσικομαθηματική!

Πολύ ανοιχτό μυαλό για εκείνη την εποχή...

Αλλά δεν ήταν εκεί!..

Τον περίμενα να έρθει, αλλά δεν ερχόταν!..

Κατηφόρισα από το Χολαργό στο κέντρο με τα πόδια!..

Όλοι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι παιδιά!

Φοιτητές με μακριά μαλλιά και ξεφτυσμένα τζιν παντελόνια.

Μαθητές και μαθήτριες! Πήγαιναν όλα τα παιδιά στο Πολυτεχνείο!

Κρατούσαν πανώ, σημαίες κι ήταν χαρούμενα!

Θυμάμαι!..

Εκείνους τους καταδότες, που κάρφωναν στην αστυνομία τα πάντα!..

Ήταν γνωστοί!..Είχαν όλοι... την ίδια μούρη!..

Τους αγνόησα!..

Στο σόι μας, είχαμε οπαδούς απ' όλα τα κόμματα!..

Θυμάμαι!..Δεν τολμούσαμε να μιλήσουμε τα παιδιά...

Κι όμως είχαμε άποψη!..Αλλά δεν μας υπολόγιζε κανένας!..

Θυμάμαι...τη χούντα..κι ανατριχιάζω!..

Θυμάμαι!..Τις διαδηλώσεις και...τους ψιθύρους μας!..

Τις παρέες, τα βιβλία μας, τις ατέλειωτες συζητήσεις μας...

Ο κόσμος γύρω μας άλλαζε, κι εμείς το είχαμε πάρει είδηση!

Οι μεγάλοι...δεν καταλάβαιναν!

Θυμάμαι!..Ήμουν τότε, μαθήτρια!..

Θυμάμαι τα συνθήματα στους τοίχους!..

"Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Εθνική Ανεξαρτησία!"

Θυμάμαι...το σκίρτημα στην καρδιά μου για καλύτερες μέρες!

Γυρεύαμε να μιλάμε λεύτερα!

Γυρεύαμε να ακούμε τη μουσική που θέλαμε δίχως απαγορεύσεις!

Γυρεύαμε να σπουδάσουμε, δίχως φραγμούς!

Γυρεύαμε να έχουμε μετά δουλειές!..

Γυρεύαμε μια ανθρώπινη κοινωνία, δίχως διωγμούς,

δίχως βασανιστήρια, δίχως το φόβο του...χωροφύλακα!..

Διαδηλώσεις, δακρυγόνα και...φωτιές!..

Φεϋβολάν, διαδηλώσεις, δακρυγόνα, φωτιές!

Κυνηγητό από τους αστυνόμους!..

Στις διαδηλώσεις των φοιτητών και στις πορείες

μπλέκονταν εργάτες και οικοδόμοι!

Κρατούσαν καδρόνια με πρόκες και πέτρες!

Κάποιοι είχαν στις τσάντες πατάτες με ξιραφάκια!

Ήταν επικίνδυνο! Τα πετούσαν στους αστυνομικούς

Εκείνοι έριχναν δακρυγόνα!

Δεν μπορούσαμε ν αναπνεύσουμε!

Κλαίγαν τα μάτια κι έτσουζαν!

Πολλοί τραυματισμοί!

14 Νοέμβρη 1973, μπήκα στο Πολυτεχνείο!.

Ο ξάδερφός μου ήταν εκεί, μαζί με άλλα παιδιά φίλους του που ήξερα!

Του είπα για τη μάνα του!

Κουβάλησα νερό, ασπιρίνες και ψωμί με τυρί φέτα, από τα εξάρχεια!

Οι φοιτητές μετά με έδιωχναν! Έλεγαν πως ήμουν μικρή και πρέπει να φύγω!..

Έφυγα και την άλλη ημέρα, 15 Νοέμβρη, πήγα πάλι!

Τους πήγα ψωμί κι ελιές! Είδα και τη φίλη μου τη Λούλα Κυριάκου!

Το βράδυ έμεινα εκεί. Κάπνισα το πρώτο μου τσιγάρο!

Δεν κοιμήθηκα!..Είμασταν όλα παιδιά. Μαθητές και φοιτητές!

16 Νοέμβρη 1973!..Πρωί!

Έξω από το Πολυτεχνείο είχε μαζευτεί κόσμος!

Κάθε ηλικίας άνθρωποι έρχονταν εκεί.

Οι γονείς γύρευαν τα παιδιά τους.

Από το ραδιοφωνικό σταθμό ακουγόταν συνέχεια:

"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο. Κάτω η Χούντα των ταγματαρχών!"

Οι εργάτες και οι οικοδόμοι συμπαραστέκονταν στους φοιτητές!

Μαθητές έμπαιναν κι έβγαιναν από τις πλαϊνές πόρτες!

Ανέβαιναν στα κάγκελα με σημαίες και πανώ και φώναζαν:

"Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Εθνική Ανεξαρτησία", "Κάτω η Χούντα"!

Όλα έδειχναν πως θα γίνει μακελιό...

Τα παιδιά είχαμε μέσα μας ψυχή!

Είχαμε νιάτα, είχαμε οράματα, είχαμε τόλμη!

Είχαμε μέσα στην καρδιά μας τη λευτεριά

δεν μας τρόμαζε τίποτα!

Δακρυγόνα-φωτιές-σφαίρες!..

Το απόγευμα έπεσαν πυροβολισμοί!

Το απόγευμα έπεσαν οι πρώτοι νεκροί!

Έλληνες νεκροί από χέρι Ελλήνων σκοπευτών!..

Σκορπίσαμε!..Τρομοκρατηθήκαμε!..

Έφαγα ένα γερό χαστούκι από τον ξάδερφό μου

για να φύγω!..Δεν ήξερα που να πάω!

Εκεί έξω ήταν αυτοί που πυροβολούσαν!

Ήταν αστυνομικοί, Έλληνες αστυνομικοί!..

Τρόμαξε, όταν οι σφαίρες τρυπούσαν τα τζάμια κι έπεφταν πλάι μας

με τράβηξε από το μανίκι και με άλλα παιδιά ποδοπατηθήκαμε!

Βγήκαμε προσεχτικά έξω μετά από ώρα.

Με κρατούσε από το χέρι και δεν ήθελα!

Μου είπε:

"Αν έρθουν οι μπάτσοι, θα σε φιλήσω,

να καταλάβουν πως είμαστε ζευγάρι, για να μη μας πιάσουν".

Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει!

Καλύτερα να μην έρχονταν οι μπάτσοι, σκεφτόμουν,

γιατί, δεν ήθελα να με φιλήσει στο στόμα ο πρώτος μου ξάδερφος!

Με τα πόδια φτάσαμε στο Χολαργό, μέσα από τις ανηφοριές του Γκύζη και περνώντας από Αμπελοκήπους πίσω από τον Ερυθρό Σταυρό, μέσω Ψυχικού!..

Είχα θυμώσει με όλα!..Ήθελα να μείνω στο Πολυτεχνείο

και να θυσιαστώ για τη λευτεριά,

για ν' απαλαγώ από τη βία της μάνας μου!..

Δεν ήθελα να ξαναγυρίσω στο σπίτι μου!

Το κορμί μου με πονούσε ακόμα

από τα χτυπήματα που μου έριξε με τον πλάστη...

Η θεία μου βρισκόταν σε κρίση τρόμου!.

Μεσάνυχτα και όλος ο τόπος έτριζε από τα τάνκς που κατέβαιναν από το Πεντάγωνο προς το κέντρο της Αθήνας!

Δεν είχα ύπνο.

Πήγαμε προς τη Μεσογείων με τον ξάδερφό μου και κάποιους γείτονες!

Η θεία μου κατάντισε καρδιακή και φώναζε να γυρίσουμε πίσω!

Ο θείος μου ήταν έξω στην αυλή μέσα στο σκοτάδι, κάπνιζε

και βλαστημούσε για το γιό του που ήταν ξεροκέφαλος

κι εμένα που ήμουν διπλά ξεροκέφαλη!..

Ακούγαμε να τρίζουν τα τζάμια και...

ακούμε τα τάνκς που κατηφόριζαν στη Μεσογείων!..

Ακούσαμε τους πρώτους πυροβολισμούς!

Πήγαμε κοντά στα κτήρια φοβισμένοι!

Ακουμπίσαμε τις πλάτες στον τοίχο!

Η θεία μου πετάχτηκε ορθή!

Είχε βγει έξω και μας έψαχνε...

Φώναζε να γυρίσουμε πίσω!

Γυρίσαμε! Φοβόταν για τα χειρότερα!..

Ακούγαμε στο ραδιόφωνο!..

"Εδώ Πολυτεχνείο-Εδώ Πολυτεχνείο!

Από το μπαλκόνι στη Μεσογείων,

βλέπαμε που κατέβαιναν τα στρατιωτικά οχήματα

Ήταν γεμάτα φαντάρους οπλισμένους!..

Ακούγονταν κάπου-κάπου σκόρπιοι πυροβολισμοί!

Σκεφτόμουν τα παιδιά που ήταν στο Πολυτεχνείο!

Με έπιασε πανικός! Αλλά τι μπορούσα να κάνω για να τα σώσω;

Τίποτα...κι αυτό το τίποτα...με πονούσε πολύ!

Δεν μπορούσα να χωρέσω στο μυαλό μου

πως Έλληνες σκοτώνουν Έλληνες!..

Και αυτοί που σκοτώνονταν ήταν παιδιά...

Μαθητές και σπουδαστές...το μέλλον της χώρας!

................................

Δεν πήγαμε στο κέντρο με τον ξαδερφό μου!

.........................................

Τότε έγραψα αυτό το ποίημα:

"ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ", Αθήνα 1973***

Νότα Κυμοθόη

Πριν γνωρίσω την αλήθεια

με μύθους είχα πλάσει τον κόσμο

κι όταν μ΄αγγίξανε του πλήθους οι αναστεναγμοί

την καρδιά μου ακούμπησα στον Άνθρωπο!

Παράξενα γλιστρούσαν οι μορφές...

Τραγούδια, μοιρολόγια, τρόπαια και θυσιαστήρια

ναοί κι αγάλματα, γραφές και εικόνες

θεοί κι ημίθεοι, παραμύθια και μνήμες.

Κι εγώ ντύθηκα αναχωρητής

κρατώντας ένα κλαδί ελιάς στο χέρι

γυρεύοντας τα διωγμένα περιστέρια

για τον περιστερώνα της ειρήνης.

...............................................

Από το ραδιοφωνικό πομπό ακουγόταν:

"Φαντάροι είμαστε άοπλοι.

Είμαστε αδέρφια!

Μη μας χτυπήσετε!

Ελάτε μαζί μας!"

.........................................

Δεν μπορούσε ν αντέξει η καρδιά μου

αυτό το άκουσμα!

Φαντάροι Έλληνες-σαν σε πόλεμο εμφύλιο-

εναντίον των άοπλων Ελληνοπαίδων...

Τι θα γράψει η ιστορία γι' αυτό το έγκλημα;

Ποιός άνθρωπος ιστορικός θα γράψει την αλήθεια;

Ποιος Έλληνας θ' αντέξει τον πόνο;

Οι αθώοι νεκροί...θα ορμάνε μέσα από τα βιβλία!..

Βιβλία, που θα διαβάζουν παιδιά στο μέλλον!..

Υπάρχει μέλλον μέσα στο αίμα;..

.........................................................

Στις 3 τα χαράματα γινόταν μάχη στο Πολυτεχνείο!

............................................

17 Νοέμβρη 1973, 11 πρωί:

Το τανκ ποδοπατάει τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου,

πάνω στην οποία ήταν παιδιά ανεβασμένα!

Πέφτουν ριπές και οι Έλληνες φαντάροι και οι Έλληνες ασυνομικοί

ρίχνουν σε Έλληνες άοπλους φοιτητές!..Όσοι δεν σκοτώνονται, σκορπίζουν τριγύρω!..Πολλοί συλλαμβάνονται από τους Έλληνες αστυνομικούς κι οδηγούνται στα κρατητήρια της Ε.Α.Τ. ΕΣΑ!..Βασανίζονται!

..................................................

Τα βλήματα από τα άρματα μάχης και τους πυροβολισμούς γαζώνουν τον αέρα στην Αθήνα και στις γύρω περιοχές!

...............................................

Δεν τολμάμε να βγούμε έξω!

................................................

Οι νεκροί είναι 46; Είναι 59; Είναι 139; Πόσοι είναι;

Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς!

Γέμισαν τα νοσοκομεία τραυματίες!

Οι ριπές έφταναν μέχρι τις συνοικίες

κι έπεφταν παντού αδέσποτες σφαίρες,

απ΄τις οποίες βρήκαν πολλοί ανύποπτοι το θάνατο!

Από τα αέρια-δακρυγόνα βρήκαν πολλοί το θάνατο!

Κάποιοι δεν αναζήτησαν ποτέ τους νεκρούς τους!

Ίσως, γιατί είχαν φόβο για ...τα χειρότερα!

Πολλοί τραυματίες δεν πήγαν ποτέ στο νοσοκομείο

αλλά κρύφτηκαν στο σπίτι τους!

Αλλά οι νεκροί ήταν πεσμένοι καταγής!

Αθώοι νεκροί, παιδιά τα περισσότερα,

από χέρι ομοπάτριδου κι ομόθρησκου Έλληνα σκοπευτή!

Έπεσαν νεκροί:

.............................................

1.Διομήδης Ιωάννου Κομνηνός, 17 ετών, μαθητής! Αιωνία σου η μνήμη!

2.Βασιλική Φωτίου Μπεκιάρη, 17ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

3.Αλέξανδρος Ευστρατίου Σπαρτίδης, 16 ετών, μαθητής!Αιωνία σου η μνήμη!

4.Δημήτριος Θεοφ. Θεοδώρας, 6 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

5.Τοril Engelend, από Νορβηγία, σπουδάστρια!Αιωνία σου η μνήμη!

6.Μάρκος Δημητρίου Καραμάνης, 23 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

7.Γεώργιος Ανδρέου Σαμούρης,22 ετών, σπουδαστής!Αιωνία σου η μνήμη!

8.Βασίλης Παναγιώτου Φαμέλλος, 26 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

9.Γεώργος Αλεξάνδρου Γεριτσίδης,48 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

10.Στυλιανός Αγαμ. Καραγεώργης,19 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

11.Νικόλαος Πέτρου Μαρκουλής,25 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

12.Ανδρέας Στεργίου Κούμπος,63 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

13.Μιχαήλ Δημητρίου Μυρογιάννης,20 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

14.Βασίλης Καράκας, από Τουρκία,45 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

15.Κυριάκος Δημητρίου Παντελάκης,45 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

16.Δημήτρης Παπαϊωάννου,60 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

17. Αικατερίνη Αργυροπούλου,75 ετών!Αιωνία σου η μνήμη!

18.Σπύρος Κοντομάρης.....Αιωνία σου η μνήμη!

Αιωνία η μνήμη!....Στους νεκρούς, αμέτρητοι νεκροί!..Ανώνυμοι νεκροί!..

Και στον Γιώργο Κυρίκο, που κρατούσε τη σημαία στην καγκελόπορτα, που τότε τραυματίστηκε, αλλά έζησε!..Ήταν πάντα αγωνιστής κι άνθρωπος! Το 1993 στη φωτιά στην Ικαρία(από εκεί΄ήταν), στη μάχη για να σώσει τα δέντρα...κάηκε!

..............................................................

1973-2008!ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!..

Ένα λουλούδι για τις ψυχές των αθώων...

Μνήμη κι ένα δάκρυ...για το άδικο,

για το φονικό από το θώκο της εξουσίας...

Τι θα πούμε στα παιδιά;

Οι όσοι ζήσαμε τα γεγονότα την αλήθεια...

Οι άλλοι...ας πουν τα δικά τους...

Αλλά η αλήθεια είναι αγάπη

κι η αγάπη είναι αλήθεια!

Κάποιες φορές είναι πικρή η αλήθεια

γιατί και η αγάπη είναι...δύσκολη!

Χάρη σε αυτά τα παιδιά...σήμερα έχουμε:

Ελευθερία...Ναι, μπορούμε και μιλάμε ελεύθερα!..Στην Ελλάδα έχουμε αυτό το προνόμιο!..Αλλά μόνο αυτό...διότι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ δεν ειμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!..Πληρώνουμε τα πάντα...ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ, ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ...ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΜΑΣ...Ω, ναι...για τη διατήρηση ΤΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ, ΑΛΛΙΏΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΑΦΗΣ!..ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥ ΛΑΟΥ ΜΕ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...ΣΚΕΦΤΗΤΕ ΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑΤΙ ΥΠΗΡΞΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΤΗΡΟΥΜΕ κι εσείς προσφερθήκατε με τις Πολιτικές σας Υπηρεσίες ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΕΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΥΡΩΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ!..Αλλά...εδώ ισχύει...Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΑΣ Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!...

Ψωμί...δεν κερδίσαμε ακόμα το ψωμί! Σε μια Ελλάδα, όπου οι όσοι ήταν ΤΌΤΕ στο Πολυτεχνείο, σήμερα είναι "κάποιοι" Επιχειρηματίες, Δημοσιογράφοι, Πολιτικοί, Γενικοί Διευθυντές Εταιρειών, Καθηγητές, Δάσκαλοι, Γιατροί, Εργάτες, Εκδότες, Δικηγόροι, Καλλιτέχνες, Συγγραφείς κ.λ.π., κ.λ.π....Κάποιοι έγιναν σκληροί κι αδίστακτοι επιχειρηματίες, κάποιοι παραμένουν άνθρωποι και κάποιοι που ασχολούνται με την Πολιτική...πρώτα κοιτάζουν την τσέπη τους κι ύστερα τα...συνθήματα "ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"...είναι μικρή η Ελλάδα και μεταξύ μας, γνωριζόμαστε όλοι σχεδόν...αρκετά καλά!

2008: οι ασφαλισμένοι δεν μπορούν να πάρουν από τα ταμεία τους τα φάρμακα, για τα οποία το ελληνικό κράτος τους κρατούσε όλα αυτά τα χρόνια εργασίας τους εισφορές, σε μια Ελλάδα, οπού δεν υπάρχει αξιοκρατεία στο θέμα δουλειάς. Οι παροχές είναι μικρές. Η φορολογία και οι κρατήσεις υψηλές! Οι μισθοί είναι αρκετά χαμηλοί, δεν υπάρχει ασφάλιση στους εργαζόμενους στον Ιδιωτικό Τομέα από τους Εργοδότες και υπάρχουν άνεργοι, εργαζόμενοι -ανασφάλιστοι, ενώ οι Πολιτικοί πληρώνονται με παχηλούς μισθούς κάθε μήνα...

Παιδεία...δεν υπάρχει πια!..Είναι θέμα προσωπικό του καθενός!..Τώρα, έχεις χρήματα σπουδάζεις!..Δεν έχεις;..Δεν μπορείς να σπουδάσεις...όλα είναι μια ψευτιά!..Φροντιστήρια, φροντιστήρια...και Δημόσια Σχολεία!.. Αν αυτό είναι Παιδεία...σε μια χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία και με έναν...παππού Πλάτωνα κι Αριστοτέλη...τι να πω;...Η αλήθεια είναι πικρή κι εδώ!

Εθνική Ανεξαρτησία...????????????????δεν υπάρχει πλέον η ένοια Έθνος!..Είμαστε μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη!...Οι αποφάσεις πηγάζουν από εκεί!..Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση!..Οι Πολιτικοί μας κάνουν απλά...διαχείρηση!..Ας κάνουν καλά αυτό που κάνουν! Διότι αυτοί επέλεξαν να το κάνουν! Δεν τους ανάγκασε κανένας με το ζόρι!..

Όσο για τους αριστερούς...δεν ξέρω αν υπάρχουν πια!..Δεν μπορεί να είναι κάποιος αριστερός και να αψηφά το προσωπικό του κέρδος...Εσείς ξέρετε κάποιον; Αν ξέρετε...να μου γράψετε...Στα λόγια ξέρω κι εγώ πολλούς, αλλά κυκλοφορούν με αυτοκίνητα...τύπου Μερσεντές, με τίτλους τρανταχτούς και με ακριβά Τζιπ!..

Γι αυτό, ας κρατήσουμε σιωπηλά τη σημερινή ημέρα, δίχως φανφάρες και τρανταχτές Πολιτικές δηλώσεις, διότι...οι νεκροί είναι ιεροί!..Όπου κι αν ανήκει ο οποιοσδήποτε ας σκύψει μέσα του κι ας δει το συνάνθρωπο με αγάπη, συμπόνοια κι ευγνωμοσύνη!..Διότι οι σπόροι της Ειρήνης, που έσπειραν οι όσοι πάλεψαν για το δίκιο του ανθρώπου θα βλαστήσουν!..Η κοινωνία των ανθρώπων στον πλανήτη γη ας ενώσει τα χέρια με αγάπη κι ας δουλέψουμε όλοι μαζί ενωμένοι, δίχως διαχωρισμούς και πολέμους...διότι η ζωή είναι μικρή και σύντομη για όλους. Όλοι είμαστε περαστικοί!...Αλλά είναι άνομο να τρώνε κάποιοι με χρυσά κουτάλια και κάποιοι να μην έχουν μήτε νερό για...νερόσουπα!..Είναι άνομο να θέλουν κάποιοι να κυβερνήσουν μια χώρα κι ένα λαό, που δεν έχουν ιδέα τι θα πει πείνα, τι θα πει δίψα, τι θα πει στέρηση, τι θα πει ανεργία, τι θα πει ανασφάλιστος, τι θα πει αγράμματος, τι θα πει άστεγος, τι θα πει...ΣΥΜΠΟΝΑΩ!..Τι θα πει ΑΓΑΠΑΩ!..Τι θα πει...είμαι ΕΥΓΝΩΜΩΝ...σε αυτούς που με ψήφισαν για να προσφέρω ΥΠΗΡΕΣΊΕΣ ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ!...

*Η Νότα Κυμοθόη, είναι ζωγράφος και συγγραφέας!

**"Παράπονο", ποίημα της Νότας Κυμοθόη, δημοσιευμένο στο βιβλίο της "Δίψα και Σιωπή" σελίδα 7, εκδόσεις Διογένης 1992.

***"Γυρεύοντας", ποίημα της Νότας Κυμοθόη, δημοσιευμένο στο βιβλίο της "Δίψα και Σιωπή" σελίδα 9, εκδόσεις Διογένης 1992.

Ημέρα μνήμης!..Ημέρα σκέψης για όσους έχουν ακόμα μνήμη!..

Γιατί...άνθρωποι που ήταν στο Πολυτεχνείο γλυκάθηκαν από το χρήμα, τη δόξα,..

και δεν αναγνωρίζουν τίποτα πια!..Η πολιτική έχει ιστορία και μνήμη!..Η πολιτική σε τούτο τον τόπο είναι γραμμένη με αίμα αθώων!..Είμαστε πολιτικοποιημένοι κατ' Αριστοτέλη και έχουμε μνήμη!..

Το Πνεύμα και η Ψυχή μας είναι Ελεύθερη!

Το χρωστάμε στους νεκρούς φοιτητές και μαθητές του 1973!
Το χρωστάμε σε όλα τα παιδιά που προδόθηκαν από τις διεφθαρμένες πολιτικές θέσεις, εκείνων οπού...ενώ ήταν τότε στο Πολυτεχνείο, "ξέχασαν" ή μάλλον ήταν "προδότες πάντα και ΠΡΟΔΟΣΑΝ ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΤΟΥΣ, ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΟ ΨΩΜΙ, ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ στην όμορφη χώρα μας, ποδοπατώντας το μέλλον των παιδιών στην Ελλάδα τιμωρώντας όλους τους συνταξιούχους της κι όλους όσους οι δικές τους πολιτικές με "ρουσφέτια" προσέλαβαν!..

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ!

Νότα Κυμοθόη,

Με αγάπη, Συμπόνοια κι Ευγνωμοσύνη στις οικογένειές τους!
Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi