Νότα Κυμοθόη
"ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ"
Η παραδοσιακή εκπαίδευση βασίζεται στο συναίσθημα του φόβου της αποτυχίας. Ποιος αλήθεια δεν θυμάται πόσο φοβόμασταν σαν μαθητές μήπως κάνουμε λάθος στις ασκήσεις μαθηματικών ή στο συντακτικό των αρχαίων ή μήπως πέσουμε εκτός θέματος στην έκθεση. Και η τιμωρία των λαθών αυτών ήταν ο κακός βαθμός!!!Μεγάλωσα για να καταλάβω, πως στον πραγματικό μας κόσμο, οι άνθρωποι οι οποίοι προχωρούν είναι εκείνοι που κάνουν τα περισσότερα λάθη και μαθαίνουν από αυτά. Κι αυτό ενώ το έμαθα, όταν ήμουν ακόμα πιτσιρίκα, τότε που μάθαινα ποδήλατο πέφτοντας και ξαναπροσπαθώντας, έπρεπε να μεγαλώσω για να καταλάβω πως τα λάθη δεν είναι...αμαρτία!
Σκεφτήκατε πόσα ψέματα λένε οι άνθρωποι όταν κάνουν...λάθη;
Ξέρετε γιατί; Παθαίνουν σαν παράλυση συναισθηματική, επειδή έχουν κάνει λάθος κι αντί να το παραδεχτούν και να προχωρήσουν και ν΄αναπτυχθούν, αφήνουν την ευκαιρία αυτή ανεκμετάλλευτη και ρίχνουν σε άλλους το φταίξιμο για τα λάθη τους σαν δικαιολογία!
Σας θυμίζει κάτι αυτό, υποθέτω...
Το να κάνει κάποιος λάθη και να μη τα παραδέχεται ή να κατηγορεί άλλους για τα λάθη του, αυτό είναι πραγματική αμαρτία...
Ας μάθουμε λοιπόν από τα λάθη μας!
Ας τα διορθώσουμε αποκτώντας έτσι συναισθηματική αλλά κι εγκεφαλική εξυπνάδα.
Ας πιστέψουμε στους εαυτούς μας και στην αφθονία της χώρας μας για ν΄αλλάξει η ζωή μας για πάντα!!!
Αφορμή για τις σκέψεις μου τα όσα συμβαίνουν καθημερινά...
Γιατί, όποιος φοβάται μη τυχόν κάνει λάθος και σκέφτεται την αποτυχία του, δεν κάνει τίποτα...αλλά και δεν μαθαίνει τίποτα. Όποιος ζει σε περιβάλλον φόβου, είναι ως να ζει σε χώρο με χειρομβοβίδες! Σε αυτό συμβάλει και η θρησκεία με το φόβο του Θεού για να ελέγχει τα πλήθη ο κλήρος και να επιβάλλεται σε αυτά. Ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ και δεν μπορεί ταυτόχρονα να είναι και ΑΠΕΙΛΗ!..Κάποιο λάθος υπάρχει εδώ κι αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη αμαρτία όσων διδάσκουν πως ο Θεός είναι τιμωρός! Αν σας έχουν προγραμματίσει έτσι να ξέρετε πως η προσωπική σας μόρφωση κι εξέλιξη θα φτάνει ως το ράσο του παπά που τελματώνει κάθε εξέλιξη και ανθρώπινη πρόοδο. Το περιβάλλον μέσα στο οποίο κυριαρχεί ο φόβος βλάπτει σοβαρά την υγεία κι αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για σωματική, πνευματική-συναισθηματική, οικονομική εξέλιξη κι ανάπτυξη.
Είναι βασανιστικό όλο το πνευματικό τοπίο στην εποχή μας οπού η ηθική παραγκωνίζεται για θέματα θρησκείας, δίχως προσπάθεια ν΄αναγνωρίσουν τα λάθη τους οι θρησκευτικοί ταγοί, όταν κατηγορούν ο ένας το Θεό-Προφήτη του άλλου στην προσπάθειά τους να κερδίσουν πιστούς. Το συναισθηματικό βάρος γέρνει τη ζυγαριά από το μέρος εκείνο οπού οι περισσότεροι υποστηρίζουν άλλα σε σχέση με άλλους. Γι΄αυτό, καλό είναι να υποστηρίξουμε το δικαίωμα του καθενός να έχει την ελευθερία στο θέμα της θρησκείας.
Αλλά και σε άλλα θέματα, όπως το σεξ, το ποδόσφαιρο, η πολιτική, το φαγητό...η ένδυση κι υπόδηση, ο τρόπος διασκέδασης και η επιλογή συντρόφου και φίλων...Ο καθένας έχει το δικαίωμα της προσωπικής του άποψης και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει δια της βίας την άποψή του στον άλλον, είτε του αρέσουν οι επιλογές του είτε όχι...
Έχουμε να κάνουμε καθαρά με την ανθρώπινη ψυχή και τα όρια που έχει η δύναμή της, δεν μπορούν από κανέναν να μπουν παρά μόνον από τον ίδιο τον άνθρωπο για τον εαυτό του, αρκεί να μη βλάπτουν τον άλλον...
Αυτά, από μια νύχτα όπου κάθομαι σιωπηλή και μόνη κι ακούω τον παφλασμό των κυμάτων, ενώ έρχονται στη μνήμη μου όλες εκείνες οι στιγμές της απέραντης σιωπής από μια μεγάλη αγάπη, με την οποία δεν συμφιλιώθηκα ακόμα...
Κι είναι όλες αυτές οι στιγμές, ατέλειωτες, καθώς σκέφτομαι τις μοναχικές νύχτες ηρεμίας και συνειδητοποιώ πως δεν απέχει πολύ ο θάνατος από μια σκληρή και άσχημη ζωή. Κι όσο βλέπω κακόμοιρους συνανθρώπους μου τόσο πολύ επαναστατώ και ξεβολεύομαι από την άσχημη στιγμή της συναισθηματικής μου ταλαιπωρίας, γιατί από μικρή έχω πάρει την απόφαση "ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΑΜΑΙ" για να ζήσω την επόμενη στιγμή αυτό οπού θα ξημερώσει αύριο, ανεξάρτητα το πως θα είναι η πραγματικότητα γύρω μου. Κι όσο η πολιτική για το θέμα της οικονομικής κρίσης και τους βρυχηθμούς των πολιτικών στις διάφορες παρατάξεις, βλέπω να γίνεται ένας αποτρόπαιος πόλεμος "καρέκλας" αξιώματος εντός Βουλής και εντός Κοινοβουλίου και γίνομαι καθημερινά μάρτυρας των καλών και κακών στοιχείων αυτών των συνανθρώπων μας. Κατάφερα να συνειδητοποιήσω τη δύναμη που ξεπερνάει τα όρια και κατανόησα πως αυτήν τη δύναμη την έχουμε όλοι μας και την κρύβουμε καλά μέσα μας, κοιτάζοντας τον Σόϊμπλε...
Πόσοι αλήθεια άνθρωποι, έχουν το σθένος της ψυχικής αντοχής να υποστηρίξουν δίχως φόβο την ελευθερία της χώρας, δίχως να τους στραγγίξει το ψυχικό τους σθένος κάποιος άλλος με το να αγγίξει τις ψυχές των άλλων γύρω με διαφορετικά συναισθήματα, φορτίζοντας με φόβο, αμφιβολίες και τρομοκρατία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου