Αφιέρωμα στην Ελλάδα, Κρήτη 1991
Γεννήθηκα κόρη μιας περήφανης Μάνας
ζυμωμένη μ' αρμύρα και θυσίες ηρώων
με μύρια ονόματα που λάμπουν στο φως
σα ρόδινα φιλιά στης Παναγιάς τα πέπλα
με τα τρία μου δάχτυλα να γνέφω στο βλέμμα
ελπίδα, σε σχήμα σταυρού τη μοίρα του κόσμου.
_._
Γιομάτη σκιρτήματα στην τωρινή χλιδή
καθώς στη γη σμιλεύουν την όψη μου οι μνήμες
κι οργή νεκρών στα σπλάχνα μου θεριεύουν τα βουνά
χαράζοντας την πέτρα μου αιώνια στο χρόνο
τιμιότερο να μένει πάνω απ' τ' άδικο το αίμα των αθώων
μια λέξη έμαθα πάντα για να θυμάμαι: Ε λ ε υ θ ε ρ ί α!..
Μια λέξη μήνυμα με δόξα και τιμή στο νου
ενός αφέντη Ποιητή αλύγιστου λαού.
Ελλάς, χώρα μου και μάνα μου, ο νους μου Έλλην Θεός!
Ήλιος και Φως, όλων Θεός κι οι άνθρωποι μια αγκαλιά!..
ενός αφέντη Ποιητή αλύγιστου λαού.
Ελλάς, χώρα μου και μάνα μου, ο νους μου Έλλην Θεός!
Ήλιος και Φως, όλων Θεός κι οι άνθρωποι μια αγκαλιά!..
*Το ποίημα "Ελευθερία" Νότα Κυμοθόη, γράφτηκε το 1991 στην Κρήτη (περιοχή Μάλεμε**)
κι αφιερώνεται στην Ελλάδα. Δημοσιεύτηκε στο Πολύπτυχο, εκδόσεις Δρυμός το 1992, σελίδα 150 και προστατεύεται από Πνευματικά Δικαιώματα.ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ
"Ελευθερία"
ΠΟΙΗΣΗ
Νότα Κυμοθόη 2008
ΠΟΙΗΣΗ
Νότα Κυμοθόη 2008
Γεννήθηκα κόρη μιας περήφανης Μάνας
ζυμωμένη μ' αρμύρα και θυσίες ηρώων
με μύρια ονόματα που λάμπουν στο φως
ως ρόδινα φιλιά στης Παναγιάς τα πέπλα
με τα τρία μου δάχτυλα να γνέφω στο βλέμμα
ελπίδα, σε σχήμα σταυρού τη μοίρα του κόσμου.
ζυμωμένη μ' αρμύρα και θυσίες ηρώων
με μύρια ονόματα που λάμπουν στο φως
ως ρόδινα φιλιά στης Παναγιάς τα πέπλα
με τα τρία μου δάχτυλα να γνέφω στο βλέμμα
ελπίδα, σε σχήμα σταυρού τη μοίρα του κόσμου.
Γιομάτη σκιρτήματα στην τωρινή χλιδή
καθώς στη γη σμιλεύουν την όψη μου οι μνήμες
κι οργή νεκρών στα σπλάχνα μου θεριεύουν τα βουνά
χαράζοντας την πέτρα μου αιώνια στο χρόνο
τιμιότερο να μένει πάνω απ' τ' άδικο το αίμα των αθώων
μια λέξη έμαθα πάντα για να θυμάμαι: Ε λ ε υ θ ε ρ ί α!..
καθώς στη γη σμιλεύουν την όψη μου οι μνήμες
κι οργή νεκρών στα σπλάχνα μου θεριεύουν τα βουνά
χαράζοντας την πέτρα μου αιώνια στο χρόνο
τιμιότερο να μένει πάνω απ' τ' άδικο το αίμα των αθώων
μια λέξη έμαθα πάντα για να θυμάμαι: Ε λ ε υ θ ε ρ ί α!..
Μια λέξη μήνυμα με δόξα και τιμή στο νου
ενός αφέντη Ποιητή αλύγιστου λαού.
Ελλάς, χώρα μου και μάνα μου, ο νους μου Έλλην Θεός!
Ήλιος και Φως, όλων Θεός κι οι άνθρωποι μια αγκαλιά
στα δύσκολα μαζί και στα εύκολα γλέντια και γιορτή!!!
ενός αφέντη Ποιητή αλύγιστου λαού.
Ελλάς, χώρα μου και μάνα μου, ο νους μου Έλλην Θεός!
Ήλιος και Φως, όλων Θεός κι οι άνθρωποι μια αγκαλιά
στα δύσκολα μαζί και στα εύκολα γλέντια και γιορτή!!!
**Μάλεμε, κοντά το Γερμανικό Νεκροταφείο. Ένας τόπος θυσίας, όπου οι Κρήτες άοπλοι,
αντιστάθηκαν με τσάπες, φτυάρια και ξύλα και κράτησαν 12 ολόκληρες μέρες...μακριά τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές-κατακτητές!
Σήμερα, 28 Οκτώβρη 2008, στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης βρέθηκαν επίσημα
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΕΚΡΩΝ! ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΟΣ!
Τι έχει απομείνει από το πόλεμο αυτό? Πόνος!!! Άμυνα. Αντίσταση! Νεκροί, χιλιάδες νεκροί παντού! Αθώες ψυχές!..Ψυχές που έφυγαν για να...φτάσει ο κόσμος μας εδώ που είναι σήμερα!
Όχι...στις εξέδρες των παρελάσεων και ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ!
ΑΙΣΧΟΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΑΧΤΗΚΑΝ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΩΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ!
ΕΧΟΥΝ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ! ΑΙΣΧΟΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ!.. ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΕΛΑΣΕΩΝ ΝΑ ΔΩΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ!.. ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΛΥΠΟΘΥΜΟΥΝ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ!..
Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ!..
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ! ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΛΕΟΣ ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΡΥΜΑΞΕΙ ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ!..
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ;..
ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΑΔΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 40, ΘΑ ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΩΜΑ, ΠΟΥ...ΠΟΔΟΠΑΤΙΕΤΑΙ...ΑΠΟ...
1)ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ... ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ ΚΙ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ
2)ΑΠΟ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΝ ΚΙ ΑΝΕΡΓΟΥΣ
3)ΑΠΟ ΑΝΙΣΟΡΟΠΟΥΣ...ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ...ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΗΤΕ ΙΕΡΟ ΜΗΤΕ ΟΣΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ! ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΒΟΥΛΙΑΞΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ, ΣΤΕΚΟΥΝ ΚΟΡΔΟΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΕΞΕΔΡΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΕΛΑΣΕΩΝ...ΑΙΣΧΟΣ!
_._Θυμάμαι εκείνη την σκοτεινή περίοδο με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κοσκωτά και τα όσα ακολούθησαν με τις δίκες, αλλά η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, πάγωσε το όλο θέμα...Το ποιοι ανελίχτηκαν μετά από αυτό, το ξέρουν και τα μικρά παιδιά στις πλατείες...Απλά ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο κι ας θέλουν να το αφήνουν ελεύθερο να πουλιέται και να τους προστατεύουν...
Αναρτώ ένα μικρό απόσπασμα από ένα λυρικό ποίημά μου, που απαγγέλθηκε μέσα στη Μητρόπολη Αθηνών την ημέρα της κηδείας του Μ. Κουτσόγιωργα. Μεταδόθηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια εκείνης της εποχής, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Δαυλός", έχει απαγγελθεί σε λογοτεχνικές εκδηλώσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, σ' επαρχιακά Πνευματικά Κέντρα Δήμων, σε εκδηλώσεις Δημοτικών Σχολείων και δημοσιεύτηκε απόσπασμά του στο Πολύπτυχο εκ. Δρυμός το 1992, σελ. 153-155 και σε εφημερίδες Ομογενών στην Αμερική και τον Καναδά. Κυκλοφόρησε σε δίπτυχο και δόθηκε σε εκδηλώσεις Ποίησης στους Λογοτέχνες της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ"
ΠΟΙΗΣΗ
"Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ"
ΠΟΙΗΣΗ
Ελλάδα:
"Τόπους δεν έχω να κρυφτώ, μνημεία για να λάμψω
ποτάμια μέσα να ριχτώ, δάφνες να λημεριάσω.
Έχω φορτίο μνήματα, πέτρες ολούθε σκόρπιες
που σκέπασαν τη λεβεντιά στη λήθη ξεχασμένη.
Μεγάλ' υψώνεται βοή στα χείλη του λαού μου
όταν καινούριοι βάρβαροι του κλέβουνε τον ήλιο
πονεμένος σέρνεται τρώγοντας το κορμί μου.
Βουνά μονάχα μούμειναν, γυμνά κι ανταριασμένα
που σεργιανούν αγέρηδες και λιώνουν τη θωριά μου.
Μιλάνε με παράπονο κι άλλοτε φοβερίζουν
το αίμα να θυμίζουνε των ιερών αγώνων.
Βουβάθηκαν οι λύρες μου, πεθαίνουν τα τραγούδια
η αίγλη του Βυζάντιου χορτάριασε στα λιθάρια
και τ' Αρχαίο Πνεύμα μου σωπαίνει ρημαγμένο.
Ασώτεψε τώρα η ψυχή στην ύλη πουλημένη
με καταφρόνεση περνά κι η σκόνη που τη θα΄βει.
Γενιές τις μνήμες άφησαν, γκρεμίσανε τη δόξα
χτίζοντας τη φθορά παντού, απλώνουνε τη φρίκη
στις ρίζες μας που έκοψαν ντόπια σκυλιά και λύκοι
μαζί με ξένους δάχτυλους με σέρνουνε στις στράτες
κουφάρι απ΄ανάγκη με πληγές που όλο μεγαλώνουν.
Αυλάκωσαν τα στήθια μου οι άδειες υποσχέσεις
και γίνηκαν τα όνειρα συντρίμμια και λαχτάρες.
Πληθαίνουν τώρα οι οιμωγές, οι πόνοι και η θλίψη.
Κόκαλα τρίζουν μέσα μου ηρώων και μαρτύρων
που βγαίνουν απ' τα μνήματα και περπατούν στους δρόμους
γυρεύοντας την Ανθρωπιά σε τούτο εδώ τον τόπο
που θάφτηκε στη λησμονιά του έλους διχασμένη."
......συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου