Nota Kimothoi© Nότα Κυμοθόη

Nota Kimothoi© Nότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη, απόσπασμα από Ποίησή μου με τον τίτλο "Ερατώ" "Παίξε ω Μούσα Ερατώ την άρπα την ανθρώπινη αυτήν οπού αγγίζει τις καρδιές των άκαρδων ανθρώπων που είπαν λόγια ερωτικά και λόγια της αγάπης"/Art Nota Kymothoe© Nότα Κυμοθόη

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ!..από Νότα Κυμοθόη







Καλωσορίσατε!*(*)*
Νότα Κυμοθόη
http://kymothoenota.blogspot.gr/
Αισθάνομαι ν΄αποστερώ το απόλυτα ατομικό μέρος του εαυτού μου, καθώς το απλώνω στον ιστό...να το διαβάσετε. Είναι όλη η
πορεία μου μέσα στο φως καθώς πορεύομαι ανάλαφρη τώρα από αυτή την Ποίηση, την τόσο αθώα, που ηδονικά χαϊδεύει την ψυχή μου.
Ιδού λοιπόν, οι αισθήσεις μου όλες στο απόλυτο φως!..Σε αυτό το μόνο Δίκαιο, το απόλυτα Ελεύθερο, που πιστεύω!..
Νότα Κυμοθόη


"Το φως θυμίζει πάντα τη χαρά
και το σκοτάδι φέρνει θλίψη
γι' αυτούς που χάσανε τη πρώτη" ( Ν. Κυμοθόη 1990)
Με αυτό το τρίστιχο, από το βιβλίο μου "ΟΙΜΩΓΕΣ", εκδ. Διογένης 1991,
σας υποδέχομαι...σε τούτο το blogg για να διαβάζετε ποίησή μου οι όσοι... την αγνοήτε λόγω εξαντλήσεως των βιβλίων μου.

Το απόσπασμα Ορφικού Ύμνου Αθηνάς!.. είναι για όσους...με τις ενέργειές τους υπόγεια υποσκάπτουν,..την ποιητική.
Ας είναι...ευλογημένη η ενέργειά τους!
*(*)*
"ΠΑΛΛΑΣ ΜΟΥΝΟΓΕΝΗΣ
ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΙΟΣ ΕΚΓΟΝΕ ΣΕΜΝΗ
ΔΙΑ ΜΑΚΑΙΡΑ ΘΕΑ ΠΟΛΕΜΟΚΛΟΝΟΣ
ΟΒΡΙΜΟΘΥΜΕ ΟΠΛΟΧΑΡΗΣ
ΟΙΣΤΡΟΥΣΑ ΒΡΟΤΩΝ ΨΥΧΑΣ ΜΑΝΙΗΣΙΝ
ΓΥΜΝΑΖΟΥΣΑ ΚΟΡΗ
ΦΡΙΚΩΔΕ ΘΥΜΟΝ ΕΧΟΥΣΑ
ΓΟΡΓΟΦΩΝΟΣ ΦΥΓΟΛΕΚΤΡΕ
ΤΕΧΝΩΝ ΜΗΤΕΡ ΠΟΛΥΟΛΒΕ
ΟΡΜΑΣΤΕΙΡΑ ΦΙΛΟΙΣΤΡΕ ΚΑΚΟΙΣ
ΑΓΑΘΟΙΣ ΔΕ ΦΡΟΝΗΣΙΣ
ΑΡΣΗΝ ΜΕΝ ΚΑΙ ΘΗΛΥΣ ΕΦΥΣ
ΠΟΛΕΜΗΤΟΚΕ ΜΗΤΙ
ΑΙΟΛΟΜΟΡΦΕ ΔΡΑΚΑΙΝΑ
ΦΙΛΕΝΘΕΟΣ ΑΓΛΑΟΤΙΜΕ
ΦΛΕΓΡΑΙΩΝ ΟΛΕΤΕΙΡΑ
ΤΡΙΤΟΓΕΝΕΙΑ ΛΥΤΕΙΡΑ ΚΑΚΩΝ
ΝΙΚΗΦΟΡΕ ΔΑΙΜΟΝ
ΓΛΑΥΚΩΦ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΕ
ΠΟΛΥΛΛΙΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ
ΗΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΥΚΤΑΣ
ΑΕΙ ΝΕΑΤΗΙΣΙΝ ΕΝ ΩΡΑΙΣ
ΚΛΥΘΙ ΜΕΥ ΕΥΧΟΜΕΝΟΥ
ΔΟΣ Δ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΟΛΥΟΛΒΟΝ
ΚΑΙ ΚΟΡΟΝ ΗΔ ΥΓΕΙΑΝ
ΕΠ ΕΥΟΛΒΟΙΣΙΝ ΕΝ ΩΡΑΙΣ"
*(*)*
<*><*>
ΧΡΟΝΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ *
Νότα Κυμοθόη
Θεέ μου, τι επικήδειους σκαρώνει ο άνθρωπος!
Κρατώ τους αμφορείς των χρόνων
με μορφές ερυθρές και μελανές
για να σκηνώνουν στο νου οι διδαχές.
Προκλητικά διαβαίνουν οι καιροί.
Αιμοραγούν στις ερημιές οι μνήμες
κι εγώ αδέσμευτη από σκιές
συλλέγοντας τα λείψανα της Πατρίδας
στης καρδιάς τα έκλεισα το κάστρο.
Να έχω έτσι μέσα μου σπίθες
απ΄όλη τη Δόξα των Ελλήνων
να μ' αναγκάζει ο στεναγμός τους
ν' ανάβω από το βάρος της
τ' αστέρια στις νύχτες,
να σεργιανώ στις ημέρες ήλιος
με το άρμα του Απόλλωνα
ν' απλώνω το φως που στέριωσε εδώ
να φεύγει ο εωσφόρος που μας εξαπατά.
Σε αδιέξοδα ο κόσμος αγρυπνά
και η σύγχυση ιοβόλος το νου λογχεύει!
*ΧΡΟΝΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ, Νότα Κυμοθόη, ποίημα σελ. 17, Οιμωγές, εκδ. Διογένης 1991 (προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα)

Δεν υπάρχουν σχόλια: