ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΑΓΩΝΙΑ
ΠΟΙΗΣΗ
Η παλάμη σου παράφορα ισκιώνει
μέρες δανείζοντας ιδρώτα σ' άλλους
από συγκυρίας δρόμους πλανεμένος
φανταχτερά τυλίγοντας ανέμους μπράτσα
επιδιώκεις πέλαγα, φουρτούνες, αλυσσίδες,
μεθυσμένος επάνω στην κωμωδία της σπατάλης.
*
Υπερήφανη ψυχή στο γύρο της ημέρας
κι αυτά τα αισθήματά σου δανεικά
στα χρόνια κάποιων συγγενών παρασιτούν
μ' ένδυμα εξουσίας ανυπόφορο για μένα
λεκιάζοντας η διαφάνειά τους την αγάπη
κρεμασμένη στο σταυρό του μαρτυρίου.
*
Θέλω εσένα δίχως ελεημοσύνης θρήνους
μια-δυο ζωές αιώνια κοντά μου
χωρίς αδιέξοδα θηρίων κι επαιτών
λέγοντας σ' αγαπώ γιατί σ΄αγαπώ
καθώς πεθαίνουμε στην έκσταση του έρωτα
κι αναγεννημένοι την αυγή μεγαλουργούμε.
*
Στους καιρούς των ανέραστων
φοβηθήκαμε το θάνατο.
{Ανείπωτη αγωνία, Νότα Κυμοθόη, 1990, ποίηση σελ. 23, βιβλίο "Φως και Σκοτάδι", εκδόσεις Διογένης 1990}