ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
ΠΟΙΗΣΗ
"Τα καφετιά τα μάτια σου χωράφια οργωμένα
κι όλο βουλιάζω σαν τη βροχούλα
για ν΄ανθίζει πάντα η χαρά τους σαν άνθος.
Η φωνή σου γήτεμα και σαγήνη
Τα χείλη σου ατέλειωτα ζαχαρωτά
Μη με ρωτάς για την ισχύ σου
Τα χέρια σου, παραλύουν τα μέλη μου όλα
Η μορφή σου φλόγα, τα κύτταρά μου καίει
Τις φλέβες μου πνίγει ο πόθος
κι η ψυχούλα μου, ρόδινη ανεμώνη
μες το χειμώνα τόλμησε το έαρ."
{Δημοσιευμένη το 1999, στο βιβλίο μου Ερώ}
Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi
Πνευματικά δικαιώματα © 1999 Νότα Κυμοθόη
Πνευματικά δικαιώματα © 2015 Νότα Κυμοθόη
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .