ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

      ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ 
(Με αφορμή την καταστροφή στο κέντρο)

Η Αθήνα έχει χτυπηθεί στην καρδιά της, εκεί οπού ο κόσμος έτρεχε αυτές τις ημέρες για να γιορτάσει γιορτινά...Πριν καιρό είχα επισημάνει με θλίψη τα όσα διακινούνται ολόγυρα...Δεν ξέρω γιατί δε σκέφτονται οι άνθρωποι μέσα στη χλιδή τους το συνάνθρωπο...

Θα περάσει κι αυτό, αλλά κανείς δε γνωρίζει πόσο θα κρατήσει...
Κάποιοι γνωρίζουν ή μάλλον γνώριζαν ή το έστησαν έτσι για να συμβεί. Τι έγινε ακριβώς; Το 2008 σε αυτή την πόλη είναι ένα τρομοκρατικό χτύπημα, για το οποίο κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη...

Ας κρατήσουμε όλοι μας όλα τα καλά, που έχουμε έως τώρα κατορθώσει κι ας έχουμε μέσα μας μια ολόφωτη φάτνη...Το άστρο της ας γίνει δικό μας για τη δική μας πορεία προσφέροντας με αγάπη ότι μπορούμε και στους συνανθρώπους μας...

Μόνο η αγάπη θα παραμείνει...Μόνο με αγάπη μπορούμε να διαβούμε αυτό το μονοπάτι που ανοίγει προς το μέλλον...Μόνο με αγάπη και φως μπορούμε να προχωρήσουμε...Μόνο με αγάπη κι αυτό θα φανεί στην πορεία, όπου θα λάμψει του καθενός η πρόθεση ως κι αυτών των συγγενών, των φίλων, των γνωστών κι όλων όσων ήρθαν "ως φίλοι" αλλά ήταν "εχθροί"...
Γιατί το σημείο αυτό, της ολοσχερούς καταστροφής, δεν είναι "τυχαίο". Ποιοι ορίζουν το κέντρο της πόλης των Αθηνών; Σε ποιους ανήκουν τα εμπορικά καταστήματα; Γιατί "κάηκαν";  Ποιοί είχαν κι έχουν συμφέροντα από όλη αυτή την καταστροφή; Σε ποιους ανήκουν τα περισσότερα καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας; Σε ποιους ανήκουν τα περισσότερα οικοδομήματα; 

Η αλήθεια θα φανεί στο μέλλον, όλων, όσων πατήσουν πάνω σε αυτές τις στάχτες και δημιουργήσουν  "ανάπτυξη" στην καμμένη γη...

Μέσα στα βιβλία μου υπάρχει όλη αυτή η πορεία που έως τώρα δεν έβλεπαν πολλοί, συγχωρέστε μου το θάρρος να την δημοσιοποιήσω μέσα από τα βιβλία μου, στα οποία "εκδίδομαι" αλλά και σε πολλά έργα ζωγραφικής μου όπου κι εκεί..."εκδίδομαι" στους τοίχους για να κατανοήσουν οι συνάνθρωποί μου, τα όσα έρχονται...

Εύχομαι σε όλους και σε όλες Καλά κι Ευλογημένα Χριστούγεννα και θυμηθείτε πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ίσως να είναι ολομόναχοι...και να σας αγαπάνε...Μη τους ξεχνάτε!..

Με αγάπη για την Αγάπη

και αγάπη για το Φως της Αγάπης

Νότα Κυμοθόη

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, Nota Kimothoi 2008

" ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ"
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
Νότας Κυμοθόη© Nota Kimothoi

Ελθέ Φως Πανάγιο στη Γη

Πλημμύρισε το Νου και την Ψυχή

Καρδιά κι αισθήματα όλων των ανθρώπων

Αγάπη που δεν εννόησαν ας εννοήσουν

Με πίστη στη Σοφία σου και Θεία Αγάπη Σου

που πάντα δίνει Δύναμη και Καθοδηγεί

Το Φως Σου οπού απλώνεται Άμορφο

Με των Αγγέλων κι Αρχαγγέλων τις μορφές

Με τις ψυχές των Ευλογημένων όντων Σου

Οπού διακονούν στην πλάση οπού χαίρεται

Την Αφθονία τη Δική Σου με Σεβασμό

Ο Μιχαήλ, ο Ζοφιήλ, ο Χαμουήλ, ο Γαβριήλ,

Ο Ραφαήλ, ο Ουριήλ, ο Ζακχιήλ κι όλοι οι άγγελοι υμνούν μαζί...

Αφύπνιση, Σοφία, Φώτιση, Χαρά

Όλες οι Αγγελικές Δυνάμεις ψάλλουν χαρωπά

Αγνές σκέψεις, Αιώνιες και Ιερές ας έρθουν

Samasta Loka Sukhino Bhavantu

Συγχώρηση, Ευσπλαχνία, Ανοχή, Μεταμόρφωση

Ειρήνη, Ηρεμία, Αφοσίωση, Υπηρεσία

Θεού Ευλογία Θεϊκού Φωτός Ευσπλαχνία

Ομορφιά Θεού Δύναμη Θεού

Κουράγιο Ενότητα Δύναμη

Με φως και αγάπη για την Αγάπη

και αγάπη για το Φως της Αγάπης

Νότα Κυμοθόη

http://comeluckygohappy.blogspot.com/

Η ΛΗ, Γράφει η Νότα Κυμοθόη

Η ΛΗ
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Γράφει η Νότα Κυμοθόη

Αυτή είναι η Λη...

Άκουγα μέρες να νιαουρίζει έξω ένα γατάκι

και σπάραζε η καρδιά μου.

Προσπάθησα να δω που ήταν αλλά δεν το έβλεπα

Καθώς κατέβαινα στη πλατεία

το είδα σφηνωμένο σε ένα σωλήνα υδρορροής

Με τη βοήθεια ενός περαστικού το έβγαλα

Ήταν ένα μικρό γατάκι, αδύνατο και φοβισμένο

Το πήρα στην αγκαλιά μου και το πήγα σπίτι

εκεί το φρόντισα κι από τότε η Λη έγινε φίλη μου

Έκανε ότι έκανα εγώ...γνώριζε τα χρώματα όλα

καθόταν δίπλα μου όταν έγραφα

και αφουγκραζόταν όταν μιλούσα...

Της άρεσε πολύ να είναι με κόσμο

Με αγαπούσε πολύ η Λη...

Με περίμενε κάθε φορά που επέστρεφα

Έκανε χαρές...Μόνο που δε μιλούσε

με ανθρώπινη φωνή...Αλλά εγώ καταλάβαινα!

Μια μέρα έφερε και το φιλαράκι της!

Ένα γκρίζο γατούλη. Τον φρόντιζε με αγάπη!

Ήταν πονόψυχη γάτα. Το καημένο...πεινούσε

και η Λη μοίραζε το φαγητό μαζί του.

Έτσι ήρθε και ο Φλήν στην αυλή μας!

Ένα βράδυ κατέβηκα ως την πλατεία

για μια δουλειά. Η ΛΗ ήταν ανήσυχη

ήρθε κοντά μου ως κάτω στη λεωφόρο.

Επέστρεψα και την έβαλα στο σπίτι...

Έφυγα πάλι γρήγορα-γρήγορα...

Όταν μετά από λίγο επέστρεψα...

Βρήκα τη ΛΗ καταμεσής στο σταυροδρόμι...

Κάποιο αυτοκίνητο την είχε...χτυπήσει

Είχε ήδη φύγει ...στον ουρανό,

...στον παράδεισο με τις γάτες!..

Δεν ξέρω ποιος ή ποια το έκανε!..

Δεν ξέρω με τι καρδιά πάτησαν τη Λη

οι ρόδες του αυτοκινήτου και την έλιωσαν

δεν ξέρω...αν αυτοί οι ανεγκέφαλοι

που νομίζουν ότι μέσα στο αυτοκίνητο

είναι ασφαλείς...θα είναι πάντα ασφαλείς...

...Ο Φλην τη γυρεύει ακόμα...Πονάει...

καθημερινά νιαουρίζει με πόνο...

Μου λείπει πολύ η Λη...

...Ένας πωλητής από τη Σενεγάλη

μου χάρισε σήμερα μια σκαλιστή γάτα

που φτιάχνουν οι γονείς του με πολύ μεράκι...

κι αυτός τις πουλάει στα μαγαζιά της πόλης μας

Είναι ένα ομοίωμα γάτας φτιαγμένο με τέχνη!..

Ευχαριστώ το Μπάρνι για τη χαρά που μου έδωσε

Ευχαριστώ και τα καλλιτεχνικά χέρια των γονιών του

οπού με τόση αγάπη σκάλισαν μια ωραία γάτα σε ξύλο

και χρωμάτισαν με τόση ομορφιά...

Η Λη, είναι πάλι εδώ...

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

© Nότα Κυμοθόη

H ΛΥΤΡΩΣΗ, βιβλίο Νότα Κυμοθόη 2006

Η ΛΥΤΡΩΣΗ Νότας Κυμοθόη© Nota Kimothoi
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
βιβλίο
Νότα Κυμοθόη* 2006

"Με πήρε πολύ καιρό για να δώσω ψυχή στο λευκό χαρτί και είχα μεγάλη ταραχή, αλλά και σφοδρή ηδονή καθώς πάλευα για να δαμάσω τις λέξεις και να τις στεριώσω, ώστε να γίνει η "Η Δρασκελιά του Ήλιου" και "Η Λύτρωση" γάργαρο ποτάμι. Κι όταν περπατούσα ξυπόλητη σ' ένα χωματένιο μονοπάτι της Ινδίας πνιγμένη στον ιδρώτα και πιεσμένη από την αγωνία και τα άγχη μου για το θέμα της εξαφάνισης της Αρετής, συναπαντήθηκα μ' ένα νέο αναχωρητή. Στάθηκε σαν από σύμπτωση, σαν από τύχη κάπως μυστήρια και με κοίταξε. Δε βιαζόταν μήπως βασιλέψει ο ήλιος και σωθεί η μέρα. Αν θα βρέξει και περπατήσει κατόπιν στη λάσπη. Δε νοιαζόταν για τίποτα, απ΄όσα όλοι εμείς οι άνθρωποι της Δύσης έχουμε στο μυαλό μας για τις δουλειές μας. Μόνο στάθηκε και με κοίταξε με απορία δίχως να μιλάει. Θυμάμαι πως με πυρπόλησε με δυο μάτια σαν κάρβουνα αναμμένα. Νέος, αδύνατος, σχεδόν κοκαλιάρης με τα μαλλιά του ν' αγγίζουν το χώμα, φορώντας έναν πορτοκαλί βαμβακερό χιτώνα. Το βλέμμα του είχε μια φωνή σαν να μίλαγε ζωηρά η ψυχή του και ν' ακουγόταν από τα χείλη του βροντερή.
"Πού πηγαίνεις δίχως τη Δύναμη;" μου είπε η φωνή μέσα από το πυρωμένο του βλέμμα, που με κοιτούσε κατάματα, ίσια στα βάθη της ψυχής μου. Αγέρας σηκώθηκε. Η σκόνη σούρθηκε γύρω μου κι είδα μακριά την πείνα σαν μανιασμένο θηρίο να σαρώνει τον κόσμο. Άνθρωποι πάλευαν
να στήσουν δουλειές, να κερδίσουν χρήματα να γίνουν σπουδαίοι. Άνθρωποι άπλωναν το χέρι
τρεμάμενο μέσα από τριμμένα μανίκια, ζητώντας ελεημοσύνη. Άνθρωποι πολεμούσαν ενάντια σε άλλους ανθρώπους και σαν θηρία ξεσκίζονταν κι έπεφταν στη γη αποκαμωμένοι. Ο ένας εναντίον του άλλου στην πρώτη γραμμή...Άνθρωποι ερωτεύονταν, παντρεύονταν, κρατούσαν παιδιά στην αγκαλιά τους με τρυφερότητα. Άνθρωποι ακολουθούσαν νεκρικές πομπές κι έκλαιγαν απαρηγόρητα. Άνθρωποι έστεκαν πάνω από νεογέννητα μωρά και πετάριζαν από χαρά. Πολιτείες και χωριά είδα πλημμυρισμένα και κατεστραμμένα. Και πάλι μετά όλα να φτιάχνονται από την αρχή, από χέρια ανθρώπων που δούλευαν με αγάπη.
Στην καρδιά του μέσα τα έβλεπα όλα αυτά. Είχε ανοίξει ο πορτοκαλί χιτώνας του σαν ένα παράθυρο κι από μέσα φάνηκε η καρδιά του που σκίστηκε στα δυο. Δίχως ήχος ν' ακουστεί, δίχως χέρι να την αγγίξει, δίχως αίμα να τρέξει, άνοιξε μια τρύπα ακριβώς στην καρδιά του. Μια τρύπα σαν πόρτα τόσο ανθρώπινη, μα τόσο θεϊκή κι είδα εκεί μέσα σαν σε ταινία την ανθρωπότητα όλη μέσα στη βία. Την ανθρωπότητα όλη βουτηγμένη στο αίμα, στο ψέμα, στα πάθη, στο κέρδος. Σαν σε ταινία κινηματογράφου περνούσαν τα γεγονότα γρήγορα-γρήγορα σε μια οθόνη και βύθισα το βλέμμα μου εκεί μέσα τους αμίλητη. Κοίταζα αφοσιωμένη.
Με κοιτούσε με τα πύρινα μάτια του κι ήταν σαν ν' αποθήκευαν μέσα μου όλη τους τη φλόγα.
Και μου φάνηκε πως άκουσα να μου λέει: "ακολούθα με". όταν τόλμησα να ρωτήσω για ποια "Δύναμη" μου μιλούσε, εκείνος είχε γίνει άφαντος. Όμως δεν ήμουν εκείνη που ήμουν πριν
Κάτι μέσα μου είχε αλλάξει! Μέσα σε τέτοια τρομερή στιγμή μου φάνηκε σαν να συναπάντησα
αυτό που λέμε Θεό κι ένιωσα ξαφνικά πως εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη τη γη, τούτη την ίδια στιγμή χάνονται, γιατί δεν έχουν μια μπουκιά ψωμί να χορτάσουν το πεινασμένο τους κορμί. Δεν έχουν μήτε μια σταγόνα νερό να δροσίσουν τα διψασμένα τους χείλη. Εξευτελίζονται σε όλη τη γη εκατομμύρια άνθρωποι, γιατί δεν μπορούν να στυλώσουν την ύπαρξή τους μέσα στη φτώχεια τους. Αλίμονο, ψιθύρισα, για τα πλούτη που συγκεντρώνονται σε γερά θησαυροφυλάκια κι ανάθεμα στην αδιαφορία των κυβερνήσεων που δεν νοιάζονται για τη πείνα και δυστυχία των ανέργων και πονεμένων ανθρώπων. Μα ξάφνου έπιασε δυνατή βροχή κι από το χώμα αναδύθηκε μια μυρουδιά χωματένια που με τρόμαξε. Ήταν η κραυγή της ανθρώπινης σάρκας,
σαν αγρίμι, που ακολουθούσε μια μυστηριακή σιωπή ανάδυσης από τα έγκατα της γήινης φλούδας. Άκουσα βήματα που σέρνονταν στη λάσπη και πέλματα να κολλάνε εκεί μέσα. Μορφή όμως δεν έβλεπα σάμπως να περνούσε από μπροστά μου αόρατος πάλι εκείνος ο πριν, που μου φάνηκε ίδιος ο Θεός. Αυτός ο περιπλανώμενος, σαν επίγειος και σαρκωμένος Θεός στην Ινδία που βρισκόταν ολόγυρά μου παντού και τόλμησα ανήσυχη να γυρέψω και να μάθω για τη δύναμη που μου μου είπε "ακολούθα με". "Ποιος είσαι;" Τόλμησα και τον ρώτησα. "Ακολούθα με", άκουσα πάλι να μου λέει η φωνή και σώμα δεν έβλεπα, παρά μόνο τα χνάρια έβλεπα του αόρατου εκείνου μελαψού και νέου αναχωρητή μέσα στη λάσπη.
Πήγαινα πίσω του σαστισμένη σαν ίσκιος που γυρεύει τον ήλιο για να ξαποστάσει μέσα στη λαμπρότητα όταν δεν θα υπάρχει πια. Ακολουθούσα με δρασκελιές και περιπλανήθηκα σε όλη την Ινδία, αλλά δεν είδα άλλη φορά το πρόσωπό του. Μόνο τα χνάρια του μετρούσα σε χνάρια ανθρώπων αμέτρητων σαν σιγουριά για το σώμα που λεύτερο μέσα στην αγιοσύνη του σκορπίζεται γύρω σε πρόσωπα καλοσυνάτα, την ίδια στιγμή που κάποιοι σε άλλες χώρες θέλουν να σου στραγγίσουν το αίμα και να σκοτεινιάσουν γύρω σου τον ουρανό. Τότε κατάλαβα πως δεν ήμουν ολομόναχη σε τούτη τη γη, όπως τότε που βρισκόμουν ανάμεσα σε ανθρωπομορφές που αγωνίζονταν για πράγματα τόσο καθημερινά, λες και θα είχαν για πάντα διάρκεια όλα.

Οι άνθρωποι, κατάλαβα πως παλεύουν να κρατήσουν την ύλη για πάντα κοντά τους, αλλά δεν αντιλαμβάνονται πως όλα είναι μάταια, γιατί φτάνει στιγμή που ξαφνικά όλα χάνονται. Αλλά όλα χρειάζονται. Χρειάζονται και τα χρήματα, χρειάζεται ν' αγωνίζονται οι άνθρωποι, γιατί δεν έχουν τη γνώση της διαδρομής τους και δε φρόντισαν ν' αναζητήσουν να μάθουν για την πορεία τους. Οι άνθρωποι, σαν μάθουν για την πορεία τους, αποκτούν αυτό το πρόσωπο του Θεού και γίνονται ένα μαζί του, γίνονται όλοι Αγάπη, μια γροθιά ενωμένη. Είδα την Ινδία από τη μια ως την άλλη άκρη και ήταν σαν να έβλεπα την παγκόσμια κοινωνία των ανθρώπων σε μια μελλοντική κατάσταση ύστερα από κάποια οικονομικά προβλήματα και καταστροφές που θα υποστεί ο πλανήτης μας.  Αλλά δε φοβόμουν τη μοναξιά μήτε γύρευα παρέα. Δε φοβόμουν μήτε το άγνωστο μήτε τίποτα. Ίσως γιατί έρχονταν και με συναπαντούσαν οι άγιοι ή οι άγγελοι ή οι δαίμονες. Δεν ξέρω ακόμα πως να το εξηγήσω. Άλλαξα τελείως! Μοναχικοί και σκεπτόμενοι ήταν για μέσα από τη σάρκα τους. Ίσως και να ήταν ασυνήθιστες μορφές που κάπου είχαν παραπέρα αφήσει τα φτερά τους γιατί κάτι γινόταν κι εξαφανίζονταν στο κατόπι, αλλά έρχονταν πάλι. Ήταν τότε που ξαφνιασμένη κοιτούσα για να δω από που έρχεται το φτερούγισμα. Αλλά δεν έβλεπα τίποτα, μόνο ένιωθα ένα θαλπωρής αγκάλιασμα και κάποιον αόρατο δίπλα μου να μου παραστέκει. Πάντα ήταν κοντά μου και μου έδειχνε το δρόμο.

Κυμοθόη Νότα, Καλκούτα 1994 "

* Η Λύτρωση, Νότα Κυμοθόη,
εκδ. Ίαμβος, 2006
 είναι ένα βιβλίο βιωματικό. Μια αληθινή ιστορία.

Το πιο πάνω, είναι μέρος από τον πρόλογο του βιβλίου... Αναζητήστε το σε όλα τα

βιβλιοπωλεία.

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΡΙ ΣΑΘΙΑ ΣΑΙ ΜΠΑΜΠΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! Γράφει η Νότα Κυμοθόη

(Loka Samastha Sukkhino Bhavan Tu)


ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΡΙ ΣΑΘΙΑ ΣΑΙ ΜΠΑΜΠΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Γράφει η Νότα Κυμοθόη*

Ο Σουάμι, ως Φωτισμένος και Θείος Δάσκαλος
έστειλε επιστολή όπου επισημαίνει τα προβλήματα
που υπάρχουν για την όλη αυτή κατάσταση στην Ελλάδα!
_*_
ΟΜ ΣΡΙ ΣΑΙ ΡΑΜ!..
Ευχαριστώ για όλα!..
_*_*_*_*_*
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΡΙ ΣΑΘΙΑ ΣΑΙ ΜΠΑΜΠΑ
(όπως ακριβώς μου την έστειλε μεταφρασμένη
αγαπημένος του μαθητής που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του,
για λόγους ταπεινοφροσύνης!)
"Αυτή την εποχή, οι φοιτητικές ταραχές και οι διαδηλώσεις
αυξάνονται διαρκώς-αυτό όμως δεν είναι λάθος των μαθητών
και των φοιτητών. Οι ίδιοι οι μαθητές είναι πολύ καλά παιδιά.
Έχουν αγνή φύση! Υπόλογοι για τις ταραχές είναι οι καθηγητές
τους, οι γονείς τους και η Κυβέρνηση!
Αποτελεί θλιβερό γεγονός το ότι το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα
δεν έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να διαπλάθει το χαρακτήρα των νέων.
Υπάρχουν πολλοί καλοί σπουδαστές,
αλλά ούτε οι γονείς, ούτε οι καθηγητές, ούτε τα διδακτικά βιβλία
τους παρέχουν την αναγκαία καθοδήγηση στο σωστό δρόμο.
Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη
οι γονείς ν' ανοίξουν τα μάτια τους
και να δουν την πραγματική κατάσταση
που επικρατεί στην παιδεία σήμερα.
Έχουν χρέος να μεριμνήσουν ώστε τα παιδιά τους
να βγαίνουν στη ζωή εφοδιασμένα με την κατάλληλη εκπαίδευση.
Έχουν επίσης χρέος να εμπνέουν τα παιδιά τους
να επιδιώκουν εκείνη την εκπαίδευση
που θα τα οδηγήσει στην πνευματική τους ανύψωση και την αθανασία.
Φυσικά και η εγκόσμια εκπαίδευση είναι αναγκαία.
Όμως αυτή πρέπει να είναι εναρμονισμένη
με την πνευματική εκπαίδευση,
έτσι ώστε να διαπλάθει το χαρακτήρα
των νέων και να τους κάνει καλύτερους πολίτες της χώρας μας."
Μπάμπα
*Eυχαριστώ για όλα!