Η ΜΝΗΜΗ
Ποίηση Νότα Κυμοθόη 2012
Ημέρα Ποίησης (αφιέρωμα)
Τις νύχτες στα περιβόλια οργασμός
βαθαίνουν οι σπόροι σε στιγμές ερωτικές.
Γίνεται η ωριμότητα νέα αρχή
όταν ηχεί της σελήνης η λάμψη
στων ανθρώπων τα αισθήματα με ηδονή.
Είναι τότε, οπού οι αρχέτυπες πηγές
αναβλύζουν και γίνονται φως χαράς
σε δέντρα, οπού μόνο η μνήμη κρατά
σώματα, ιδέες και ψυχών μουσική.
Άκου, άκου βήματα, άκου όλους τους τριγμούς
από πρόσωπα και πόρτες κλειστές
ως ρίγος κελαηδισμών ή απειλών
εκεί, οπού οι γείτονες όλοι σιωπούν...
Άκου, άκου πληγές άχαρων χρόνων κι εποχών
αλλά και νύχτες με τραγούδια και χαρά
καθώς προβάλλουν οι μνήμες των καιρών
ως μουσική πάνω στην άμμο και μέσα στο νερό
οπού περνάει όλα τα κόκαλα σε τόπους χλοερούς
φιλάει τις θάλασσες με όνειρα δελφινιών
ατενίζει όλων των βουνών τις κορφές
καθώς ακόμα την αγάπη ψηλαφούν
μη και ξυπνήσει ο βαθύς μοναχικός καημός.
Περασμένες μέρες και χρόνια κυρτά
οπού αναρριχιέσαι πάνω τους
για να δουν τις μακρινές γραμμές του χθες
κι όλες εκείνες του μέλλοντος που πληθαίνουν
νομοθέτες, βάρβαροι και λαϊκοί
οπού αμέθυστους και ρολόγια χρυσά φορούν
ασήμια μετράνε κι ομόλογα χωρών
συναθροισμένοι σε πλατείες κι αγορές.
Αν τα μάτια σου θωρούν το φως
και τα χέρια σου κρατούν άλλο χέρι
οι λέξεις μου στήνουν καρτέρι εκεί,
οπού η καρδιά σου, είναι πρόσωπο
δικό μου σε τοπίο του πριν και του μετά
αυτό, οπού άφησα κι άγγισα με δάκρυ
σαν παρακαταθήκη, στης μοναξιάς τον καιρό
να σημαδεύει τόπους μνήμης αγαπημένους
για χαρές, οπού δεν άφησαν ευτυχία να γεννούν...
Γι' αυτό θα γράφω Ποίηση
να διαβάζουν τα παιδιά του μέλλοντος
που θα κρατούν τη Μνήμη...
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
