Nota Kimothoi© Nότα Κυμοθόη

Nota Kimothoi© Nότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη, απόσπασμα από Ποίησή μου με τον τίτλο "Ερατώ" "Παίξε ω Μούσα Ερατώ την άρπα την ανθρώπινη αυτήν οπού αγγίζει τις καρδιές των άκαρδων ανθρώπων που είπαν λόγια ερωτικά και λόγια της αγάπης"/Art Nota Kymothoe© Nότα Κυμοθόη

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΗΣΙΟΔΟΥ" ΔΟΚΙΜΙΟ


ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΗΣΙΟΔΟΥ"Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Μέρος 1ο
Αν λοιπόν θέλουμε οι Έλληνες να μιλήσουμε για "βίβλο" Ελλήνων, θα μιλήσουμε και θα μελετήσουμε τη Θεογονία Ησιόδου.
Ένα βιβλίο, που για λόγους μελετημένης προδοσίας ομάδας μισθωτών υπαλλήλων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, έχει πετάξει στ΄ αζήτητα. 
ΠΟΙΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και ΘΡΗΚΣΕΥΜΑΤΩΝ σεβάστηκε έως τώρα των ΕΛλήνων την καταγωγή;
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
μήτε για θέματα ελληνικής παιδείας...

Ο Ησίοδος μιλάει για τη Γενεαλογία των Ελλήνων
ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ όσων το αίμα είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ κι όσων έχουμε ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ αλλά και ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του τι εστί ΈΛΛΗΝ και ΕΛΛΗΝΙΔΑ!

Επειδή λοιπόν γίνεται λόγος για ΔΕΝΤΡΑ καταγωγής και η κάθε μια χώρα υπερασπίζει την καταγωγή του λαού της, καιρός είναι ο Υπουργός Παιδείας της χώρας Ελλάδας να υπερασπίσει την καταγωγή μας, μέσα από τις γραπτές πηγές που ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΦΘΟΝΕΣ...
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ Ιουδαίοι
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ!..

Το τι θρησκεία έχει ο καθένας και με τι τρόπο λατρεύει το ΘΕΟ είναι προσωπική υπόθεση του καθενός.

ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ!!!...

ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΕΔΩ ΝΑ ΑΝΑΛΥΩ ΤΗ ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΗΣΙΟΔΟΥ
για όσους επισκέπτες του ιστολογίου μου και για όσους ενδιαφέρονται για γνώση Ελληνικής καταγωγής. Διότι κουράστηκα να έρχονται συνεχώς θυμωμένοι φίλοι και να μου λένε διάφορα που συμβαίνουν εις βάρος των ΕΛλήνων.

Η αμάθεια είναι "καρκίνος" του νου και φυσικά βλάπτει τον τόπο μας, διότι εύκολα ένας αμόρφωτος άνθρωπος σε θέματα ελληνικής καταγωγής, γίνεται θύμα και χειραποσκευή στα χέρια των όσων ασκούν εξουσία πολιτική ή θρησκευτική. Γίνεται ύλη που αναλώνεται στα χέρια όσων με επιδεξιότητα χειρίζονται καταστάσεις κι εύκολα γίνεται γρανάζι του συστήματός τους για να επωφελούνται οι ίδιοι.

Η ΘΕΟΓΟΝΙΑ αποτελεί την ιερή γραφή των Ελλήνων κι επειδή γεννήθηκα στη Βοιωτία, στην οποία γεννήθηκε κι ο Ησίοδος, δεν είναι τυχαίο τίποτα. Διότι οι κοσμογονικές αντιλήψεις που δημιούργησε αυτός ο τόπος με τα πιο σπουδαία ιερά των Ελλήνων, οδηγεί να σκεφτούμε πως τα όσα ο Ησίοδος μας λέει μέσα από τη γραφή του αυτή, αναφέρονται σε πανάρχαιες πηγές και πανάρχαιους θρησκευτικούς ύμνους, που αποτελούν την απαρχή εκάστου κύκλου πολιτισμού, όχι μόνον στη χώρα Ελλάδα, όπως διαμορφώθηκε αργότερα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αλλά ως Ποιήτρια με απασχόλησε και με απασχολεί η μελέτη και με θαυμασμό μελετώ τον Ησίοδο, του οποίου η γραφή αποτελεί το πρώτο λίκνο της ελληνικής Ποίησης.

Η Βοιωτία έντονα θρησκευτική αλλά και μια περιοχή με πολλές δεισιδαιμονίες, καυχάται για το πλήθος των ιερών της και είναι παγκοσμίως γνωστή. Ο Ζευς και ο Ερμής γεννήθηκαν κοντά στην Τανάγρα, η Αθηνά στις Αλαλκομενές, ο Απόλλων στην Τεγύρα γράφει ο Παυσανίας, ο Διόνυσος στην Αλίαρτο, ο γάμος του Διός με την Ήρα τελέσθηκε στον Κιθαιρώνα. Μια περιοχή οπού έζησαν σπουδαία πρόσωπα που κατέχουν δεσπόζουσα θέση στη Μυθολογία ως Μυθικοί ήρωες ή ακόμα μυθικά τέρατα...Αλλά στον Ελικώνα έζησαν οι 9 Μούσες που εξυμνούσαν συνεχώς το Δια, αλλά οι αρχέγονοι εκείνοι ύμνοι δεν είχαν πουθενά γραφτεί, γιατί τις υμνογραφίες αποστήθιζαν στις τελετές και τις γνώριζαν. Αυτές οι υμνογραφίες αποτελούν τα αρχέγονα λυρικά ποιήματα τα οποία ήταν αφηγηματικά κι αφορούσαν τη γέννηση των Θεών και τις διάφορες περιπέτειες ανθρώπων καθώς και την επέμβαση των Θεών στη ζωή τους. Οι ιερείς και οι ιέρειες που έψελναν τους ύμνους, μετείχαν και της Θείας Χάριτος και της λατρείας στα ιερά και ιερατεία αυτών των ιερών αρχέγονων παραδόσεων.
Δεν αποτελούν δαιμόνια, όπως τα κατηγορούν κάποιες θρησκευτικές ομάδες, αλλά τρόπο λατρείας εκείνης της εποχής, κατά την οποία οι άνθρωποι σέβονταν το Θεό ή τους Θεούς τους και έκαναν "τάματα" κι αφιέρωναν στους ιερούς Ναούς διάφορες προσφορές τους, αρκετές σώζονται σε Μουσεία της περιοχής ή στο Αρχαιολογικό Μοθσείο της Αθήνας.
Αποτελούσαν δε πανάρχαια ιερατικά άσματα, ύμνους στους Θεούς, τα οποία ο Ησίοδος συγκέντρωσε και κατέγραψε απλά... 
Τιμώντας λοιπόν αυτόν τον παππού μου Ποιητή, καταγράφω εδώ τη Θεογονία για να λάβουν γνώση, όσοι την αγνοούν...

Θα αρχίσω με τα Γενεαλογικά δέντρα της Θεογονίας
                                       
                                    Α΄

Από το ΧΆΟΣ γεννήθηκε το Έρεβος και η Νύχτα
Από το Έρεβος και τη Νύχτα γεννήθηκε ο Αιθήρ και η Ημέρα
...
Αλλά τι εννοεί ΧΑΟΣ; Και πως το κατανοούν αυτό οι άνθρωποι; Και τι είναι το Έρεβος και τι σημαίνει Νύχτα; 
Αργότερα, πολύ αργότερα δημιουργήθηκε η "βίβλος", όπου στη Γέννεση αναφέρει για τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ τα ίδια σχεδόν, με άλλα λόγια.

ΑΙΘΗΡ είναι ο εγκέφαλος του Θεού, το Αστρικό Φως, ο Νους, η Ψυχή...


ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ έτσι όπως ξεκινάει ο Ησίοδος τη Θεογονία του, με τον πρώτο στίχο και με την απόδοση από εμένα, στίχο- στίχο:

Μουσάων Ελικωνιάδων αρχώμεθ΄αείδειν
Από τις Ελικώνιες Μούσες θ΄αρχίσουμε να τραγουδάμε

αι θ΄Ελικώνος έχουσιν όρος μέγα τε ζάθεόν τε
οι οποίες στον Ελικώνα κατοικούν το μεγάλο και ιερό βουνό

και τε περί κρήνην ιοειδέα πόσσ΄απαλοίσιν
και γύρω από την ιοειδέα πηγή με τ΄απαλά τους πόδια

ορχεϋνται και βωμόν ερισθενέος Κρανίωνος
περιστρέφονται και γύρω απ΄ το βωμό του τρανοδύναμου γιου Κρόνου

και τε λοεσσάμεναι τέρενα χρόα Περμησσοίο
κι εκείνες αφού πρώτα λουστούν στα νάματα του Περμησσού

ή Ίππου κρήνης ή Ολμειού ζαθέοιο
ή στην Πηγή του Ίππου ή στον ιερό Ολμειό

ακροτάτω Ελικώνι χορούς ενεποιήσαντο
στην άκρη του Ελικώνα χορούς δημιουργούν

καλούς, ιμερόεντας, επερρώσαντο δε ποσσίν
ωραίους, ζηλευτούς, με δύναμη στα πόδια

ένθεν απορνύμενοι, κεκαλυμμέναι ηέρι πολλή
από εκεί ανυψωμένες, στις ομίχλες τις πολλές κρυμμένες

εννυχίαι στείχον περικαλλέα όσσαν ιείσαι
μέσα στη νύχτα προχωρούν με ωραίες γλυκές φωνές

υμνεύσαι Δία τ΄αιγίοχον και πότνιαν Ήρην
υμνούν το Δία που ορίζει την καταιγίδα και την δέσποινα Ήρα

Αργείην, χρυσέοισι πεδίλοις εμβεβαυίαν
την Αργεία, που πατεί με χρυσά πέδιλα

κούρην τ΄αιγιόχοιο Διός γλαυκώπιν Αθήνην
και την κόρη του καταιγιδοκρατούντος Δία τη γαλανομάτα Αθηνά

Φοίβον τ΄Απόλλωνα και Άρτεμιν ιοχέαιραν
Φοίβο τον Απόλλωνα και την ιεροτοξοβόλα Άρτεμη

ηδέ Ποσειδάωνα γαιήοχον εννοσίγαιον
τον Ποσειδώνα που κρατάει τη γη οπού κουνιέται

και Θέμιν αιδόιην ελικοβλέφαρον τ΄Αφροδίτην
και τη σεβάσμια Θέμιδα την ελικοβλεφαρούσα Αφροδίτη

Ήβην τε χρυσοστέφανον καλήν τε Διώνην
τηνΉβη με το χρυσό στεφάνι και την ωραία Διώνη

Λητώ τ΄Ιαπετόν τε ιδέ Κρόνον αγκυλομήτην
 τη Λητώ και τον Ιαπετό και τον Κρόνο με τους δόλιους στοχασμούς

Ηώ τ΄Ηέλιον τε μέγαν και λαμπράν τε Σελήνην
την Ηώ του Ήλιου του μεγάλου και τη φωτεινή Σελήνη

Γαιάν τ΄Ωκεανόν τε μέγαν και Νύκτα μέλαιναν
Γαία του Ωκεανού του μέγα και τη μαύρη Νύχτα

άλλων τ΄αθανάτων ιερόν γένος αιέν εόντων.
των άλλων αθανάτων το ιερό γένος αιώνια οπού ζει.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

© Nότα Κυμοθόη 



Δεν υπάρχουν σχόλια: