Νότα Κυμοθόη "Ποιός τα δέντρα διεκδικεί;" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη 

"Ποιός τα δέντρα διεκδικεί;" Ποίηση

Με αφορμή τις πυρκαγιές και την καταστροφή των δασών εμπνεύστηκα κι έγραψα αυτήν την Ποίηση μέσα στο Καλοκαίρι του 2022. Δημοσιεύτηκε στη λογοτεχνική εφημερίδα ΝΟΥΜΑΣ τεύχος 179 ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2022, στη σελίδα 19.

Παραπλεύρως μπορείτε να διαβάσετε την Ποίησή μου. 

Ευγνωμονώ τον εκδότη Γιάννη Νικολόπουλο και όλη την ομάδα έκδοσης, οπού επιμελούνται τις δημοσιεύσεις. Θα ήθελα επίσης να συγχαρώ για την σπουδαία ποιοτική εργασία στο ΝΟΥΜΑ επί σειρά ετών. Οι δημοσιεύσεις όλες πλουτίζουν τον Πολιτισμό μας τα Γράμματα και τις Τέχνες με το περιεχόμενό τους.

Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός

Νότα Κυμοθόη "ΔΗΛΩΣΗ ΚΩΣΤΑ ΦΕΡΡΗ " για τον βιαστή

Νότα Κυμοθόη: ΔΗΛΩΣΗ ΚΩΣΤΑ ΦΕΡΡΗ (για τον βιαστή)

«Εκείνο που με τρομάζει περισσότερο, είναι η ανάδειξή του από πληθώρα Αυλοκολάκων, Σφουγγοκωλάριων και Σουσούδων, σε… μέγιστο καλλιτέχνη, ανυπέρβλητο ηθοποιό, μοναδικό σκηνοθέτη! Ακόμα και… θεωρητικό θεατρολόγο, που ξεπερνάει έναν Μίνω Βολανάκη, έναν Σπύρο Ευαγγελάτο, έναν Αλέξη Σολωμό!

Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν εντελώς ατάλαντο πρωτοετή δραματικής σχολής, του οποίου η «υποκριτική» είναι μία παρωδία Ροντηρικού στόμφου, με λίγο πασπάλισμα από Κάρολο Κουν. Αδέξιος, αμήχανος, άναρθρος, αψυχολόγητος, θα έπρεπε να είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγήν για κάθε νέο –ή και παλαιότερο- ηθοποιό.

Μία μυθοποιημένη «νούλα» όπως είχε πει κάποτε ο Αλμπερτάτζι για κάποιον άλλο, που πίστεψε τις κολακείες, και πήρε τον ελλειπή εαυτό του στα σοβαρά. Με αποτέλεσμα να αφοδεύει ασύστολα στους θρόνους του Βασιλιά Ληρ και της Λέηντυ Μάκμπεθ, βοηθούσης της αμορφωσιάς στην οποία μας βούλιαξε η σύγχρονη παιδεία, μαζί με την ευπιστία πολλών νέων. Αυτά όλα του έδωσαν τον αέρα να συμπεριφέρεται ως ο Απόλυτος Άρχοντας, στον οποίο όλα επιτρέπονται. Αφού άλλωστε ολόκληρη Υπουργός, αναγνωρίζει το… «ταλέντο» του, συγχέοντας την υποκριτική με την υποκρισία.

Κι έλεγα τόσα χρόνια, δε θα βρεθεί άραγε εκείνο το αθώο παιδάκι του Άντερσεν, που αναφωνεί έκπληκτο «καλέ, ο βασιλιάς είναι γυμνός»; Όχι μόνο για να συνειδητοποιήσουμε ξαφνικά την αλήθεια, αλλά και να πετάξουμε τους αυλοκόλακες στ’ αζήτητα. Όχι γιατί είναι απλά και μόνο συνένοχοί του, αλλά καταδικάζονται στη συνείδησή μας ως ηθικοί αυτουργοί της εγκληματικής αλαζονείας του κ. Δημήτρη Λιγνάδη».

(πηγή: Documento News)

Νότα Κυμοθόη " Αθήνα η πόλη μιας Θεάς"

Νότα Κυμοθόη

"Αθήνα η πόλη μιας Θεάς"

  Πόσα και πόσα βλέμματα και πέλματα ανθρώπων από άλλες χώρες έφτασαν και καταφθάνουν έως εδώ, γι΄ αυτήν την αρχαία ελληνική όψη του Παρθενώνα!!!

Δεν απαριθμούνται!!! 

    Κι όσοι εξ΄ Ελλήνων κι Ελληνίδων από άλλες χώρες έρχονται, ταπεινά δακρύζουν από μια ενδόμυχη χαρά απρόβλεπτη! 

Ελλάδα! Σύμβολο αεί! Η Θεά Αθηνά της Σοφίας και της Νίκης, η Παρθένος κόρη του πατέρα Θεών κι Ανθρώπων Ζευ! Ευγνωμονώ τη σύλληψη της αρχιτεκτονικής αυτής τέχνης και του αρχιτεκτονικού αυτού αρχαίου ελληνικού ρυθμού! Πόσο Μεγαλείο περικλείει όλο αυτό το εξαίσιο Έργο! 

     Είναι καιρός το Βρετανικό Μουσείο να φιλοτιμηθεί και να επιστρέψει πίσω όλα τα κλεμμένα Ιερά Γλυπτά του Ιερού Ναού της Θεάς Αθηνάς, οπού το τυχάρπαστος Έλγιν βάρβαρα αφαίρεσε! Ληστρικά, κι ακόμα τα κρατούν, δίχως "ίχνος" φιλότιμου οι πολιτισμένοι φίλοι μας της Μεγάλης Βρετανίας. 

Η λέξη "φιλότιμο" είναι γνήσια ελληνική και την έχουν όλοι όσοι είναι μορφωμένοι και ευγενείς! Γιατί ο ευγενής κατάγεται από καλή γενιά και όποιος κατάγεται από καλή γενιά δεν βλάπτει συνάνθρωπο, μήτε τον πολιτισμό άλλης χώρας!

Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός

Photography, art and poetry Kymothoe Nota©Νότα Κυμοθόη

Copyright ®Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΑΙΩΝΙΑ ΛΑΜΨΗ" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη

ΑΙΩΝΑ ΛΑΜΨΗ

Ποίηση

Ελλάδα!

Καλημέρα όλη την ημέρα,

οπού λάμπεις αιώνια,

μέσα από τα αρχαία σου ερείπια!

Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός

Photography, art and poetry Kymothoe Nota©Νότα Κυμοθόη

Copyright ®Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Ο ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ"

Νότα Κυμοθόη "Ο ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ"

      Στο Αττικό Ημερολόγιο μετά από το μήνα Γαμιλιών έχουμε τον μήνα Ανθεστηριών αφιερωμένο στο Θεό Διόνυσο(15 Φεβρουαρίου-15 Μαρτίου).

     Ο Θεός Διόνυσος αποτελεί μια σπουδαία και μεγίστη κλείδα απ΄ όπου αντλούμε πολλές πληροφορίες ιστορικής φύσεως, κρυμμένες στην όλη του πορεία. Σε ένα από τα μεγάλα ταξίδια μου ερευνητικής φύσεως και πολιτισμικής εργασίας μου στην Ινδία το 1994, συνειδητοποίησα κρυμμένες αλήθειες με έκπληξη μεγάλη. Οι παραστάσεις του Θεού Διονύσου επάνω σε λεοπάρδαλη είναι εντυπωσιακής έρευνας για τους χώρους και τους τόπους λατρείας του. Νεαρός Θεός με ευρωστία κρατώντας σκήπτρο ιππεύει το άγριο αυτό ζώο. Ένα θηρίο της ζούγκλας οπού προξενούσε και προξενεί έως τις ημέρες μας φόβο και τρόμο στους κατοίκους στην Ινδία που ζουν σε χωριά. Βλέπουμε δηλαδή να λατρεύεται ο Θεός Διόνυσος καθώς υποτάσσει αυτό το θηρίο.

Σε μια σαρκοφάγο, αυτήν της εικόνας, που βρίσκεται στο Μουσείο Τέχνης Γουώλτερς στη Βαλτιμόρη των Η.Π.Α. παρατηρούμε τον Θρίαμβο του Θεού Διονύσου. Οι ενδυμασίες είναι όλες αρχαιοελληνικές και πάλι ο Θεός Διόνυσος ιππεύει δυο λεοπαρδάλεις και εισέρχεται θριαμβικά. Πρόκειται για την λατρεία του Θεού Διονύσου Σαβάζιου. Παρατηρώντας τις λεπτομέρειες της όλης αυτής σαρκοφάγου εξάγουμε πολλά συμπεράσματα για την ζωή και το έργο του αλλά και την λατρεία του Θεού Διονύσου. Στην Ινδία και στην σανσκριτική διάλεκτο Ιν=υιός και ΙNDIA=ο υιός του Δία=Διόνυσος=η χώρα του Διονύσου.

Κικλήσκω Διόνυσον ἐρίβρομον, εὐαστῆρα, πρωτόγονον, διφυῆ, τρίγονον, Βακχεῖον ἄνακτα,   ἄγριον, ἄρρητον, κρύφιον, δικέρωτα, δίμορφον, κισσόβρυον, ταυρωπόν, Ἀρήιον, εὔιον, ἁγνόν, ὠμάδιον, τριετῆ, βοτρυηφόρον, ἐρνεσίπεπλον. Εὐβουλεῦ, πολύβουλε, Διός καὶΠερσεφονείης ἀρρήτοις λέκτροισι τεκνωθείς, ἄμβροτε δαῖμον· κλῦθι, μάκαρ, φωνῆς, ἡδὺς δ᾽ ἐπίπνευσον ἀμεμ[φ]ής εὐμενὲς ἦτορ ἔχων, σὺν ἐυζώνοισι τιθήναις.

Θεός της βλάστησης και της χαράς καθώς ο ίδιος ο Ορφέας τον εξυμνεί με τον Ύμνο του ως τέκνο της άρρητης σχέσης Ζηνός (Διός) και Περσεφόνης. Μιας σχέσης οπού δεν μπορεί να λεχθεί. Η Περσεφόνη κόρη της Θεάς Δήμητρας πασίγνωστης για τη λατρεία της στα Ελευσίνια Μυστήρια. Θεά της Καλλιέργειας της Γης. Αλλά η λατρεία των Ανθεστηρίων είναι αφιερωμένη στο Θεό Διόνυσο. Ο ερχομός της Περσεφόνης, της εαρινοποίησης και του ξυπνήματος της Φύσεως φέρνει χαρά σε όλους. Οι άνθρωποι βαδίζουν έξω στη Φύση και ο Θεός Διόνυσος γεννιέται από τον μηρό του πατέρα του Ζευ. Είναι η δύναμη του ανθρώπου οπού πατώντας όρθιος δημιουργεί. Σε παραστάσεις παρατηρούμε το Θεό Διόνυσο παρέα με τον Θεό Πάνα. Στην αρχέγονη εποχή της λατρείας του Θεού οι αίγες αλλά και τα πουλιά μετέφεραν τους σπόρους της άγριας σταφυλής η οποία φυτρώνει. Η σταφυλή και η άμπελος από την οποία ο Θεός Διόνυσος δίδαξε στην ανθρωπότητα τότε την καλλιέργεια της και δημιούργησε τον υπέροχο οίνο.  Οι άνθρωποι πίνοντας αυτόν ευθυμούσαν, γελούσαν αλλά κι ασχημονούσαν, διότι του καθενός ο χαρακτήρας είναι διαφορετικός από του άλλου. Τα όσα λοιπόν με την πάροδο του χρόνου διασώθηκαν στο όνομα του Θεού Διονύσου ας εξετασθούν κι ας ερευνηθούν με προσοχή. Διότι μετά χιλιάδων ετών, όταν άρχισε να διαδίδεται και να επιβάλλεται ο χριστιανισμός, κράτησαν όσα τους συνέφεραν από τη λατρεία του Διονύσου και των Ελευσινίων Μυστηρίων. Πήραν φυσικά την άμπελο και την έχουν ως ιερό φυτό σε παραστάσεις μέσα σε χριστιανικούς ναούς, πήραν τον οίνο και το Μυστήριο κοινωνίας του, καθώς και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός τον χρησιμοποιούσε στους δείπνους του. Κι ο μυστικός δείπνος με τους μαθητές του έγινε Μυστήριο Μυσταγωγικό στον χριστιανισμό. 

Σε μια παράσταση του 40υ π. Χ. αιώνος, οπού βρίσκεται στο Μουσείου Αρχαίας Αγοράς Αθηνών, παρατηρούμε τη Γέννηση του Θεού Διονύσου, στο σπήλαιο της Γεννήσεως. Εδώ λοιπόν παρατηρούμε πως ο Θεός Ερμής παραδίδει το θείο βρέφος του Θεού Ζηνός και της Περσεφόνης στις Νύμφες για να το φροντίσουν. Όλα συμβαίνουν κάτω από την εποπτεία και το βλέμμα του Θεού Ζηνός (Διός), της Θεάς Δήμητρας, του Θεού Απόλλωνος και του Θεού Πανός.

Ο Θεός Διόνυσος αποτελεί τη δύναμη της Αναγέννησης της Φύσης και της Εαρινοποίησης της ζωής, καθώς η Φύση ξυπνάει. Με τη γέννησή του ταυτίζεται και ο ερχομός της Περσεφόνης στη Γη. Αλλά επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όταν καθιέρωναν γιορτές για τον χριστιανισμό κι ενώ χρησιμοποιούσαν τον οίνο σε όλα τους τα συμπόσια και μεθούσαν, χαρακτήρισαν το Θεό Διόνυσο μέθυσο. Είναι ΥΒΡΙΣ μεγίστη αυτή, καθώς και οι χαρακτηρισμοί "ειδωλολατρία" για την αρχαία ελληνική θρησκεία των προγόνων μας.

Σε ένα από τα ταξίδια μου στην πανέμορφη Δρέσδη της Γερμανίας με εντυπωσίασε αυτή η Όπερα του Ζέμπερ του Αρχιτέκτονα Gottfried Semper( 1803 - 1879). Επάνω στην κορυφή της εισόδου της μεγαλόπρεπα θριαμβεύει ο Θεός Διόνυσος με την Αριάδνη σε άρμα που το σέρνουν τέσσερις πάνθηρες. Η μεγαλοπρέπεια της αρχαίας ελληνικής πολιτισμικής αίγλης δεσπόζει στην πανέμορφη Δρέσδη.  Ο Θεός Διόνυσος της χαράς της ζωής, οπού θριαμβεύει!

Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός